τάμνω

Ancient Greek

See τέμνω (témnō).

τάμνω • (támnō)

Present: τάμνω, τάμνομαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τάμνω	τάμνεις	τάμνει	τάμνετον	τάμνετον	τάμνομεν	τάμνετε	τάμνουσῐ(ν)
	subjunctive	τάμνω	τάμνῃς	τάμνῃ	τάμνητον	τάμνητον	τάμνωμεν	τάμνητε	τάμνωσῐ(ν)
	optative	τάμνοιμῐ	τάμνοις	τάμνοι	τάμνοιτον	ταμνοίτην	τάμνοιμεν	τάμνοιτε	τάμνοιεν
	imperative		τᾶμνε	ταμνέτω	τάμνετον	ταμνέτων		τάμνετε	ταμνόντων
middle/ passive	indicative	τάμνομαι	τάμνεαι	τάμνεται	τάμνεσθον	τάμνεσθον	ταμνόμεθᾰ	τάμνεσθε	τάμνονται
	subjunctive	τάμνωμαι	τάμνηαι	τάμνηται	τάμνησθον	τάμνησθον	ταμνώμεθᾰ	τάμνησθε	τάμνωνται
	optative	ταμνοίμην	τάμνοιο	τάμνοιτο	τάμνοισθον	ταμνοίσθην	ταμνοίμεθᾰ	τάμνοισθε	ταμνοίᾰτο
	imperative		τάμνευ	ταμνέσθω	τάμνεσθον	ταμνέσθων		τάμνεσθε	ταμνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τάμνειν				τάμνεσθαι
participle	m	τάμνων				ταμνόμενος
	f	τάμνουσᾰ				ταμνομένη
	n	τᾶμνον				ταμνόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔταμνον	ἔταμνες	ἔταμνε(ν)	ἐτάμνετον	ἐταμνέτην	ἐτάμνομεν	ἐτάμνετε	ἔταμνον
middle/ passive	indicative	ἐταμνόμην	ἐτάμνου	ἐτάμνετο	ἐτάμνεσθον	ἐταμνέσθην	ἐταμνόμεθᾰ	ἐτάμνεσθε	ἐτάμνοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.