From τρώγω (trṓgō, “to gnaw”) + -μα (-ma).
τρᾰ́γημᾰ • (trágēma) n (genitive τρᾰγήμᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ τρᾰ́γημᾰ tò trágēma |
τὼ τρᾰγήμᾰτε tṑ tragḗmate |
τᾰ̀ τρᾰγήμᾰτᾰ tà tragḗmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ τρᾰγήμᾰτος toû tragḗmatos |
τοῖν τρᾰγημᾰ́τοιν toîn tragēmátoin |
τῶν τρᾰγημᾰ́των tôn tragēmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ τρᾰγήμᾰτῐ tôi tragḗmati |
τοῖν τρᾰγημᾰ́τοιν toîn tragēmátoin |
τοῖς τρᾰγήμᾰσῐ / τρᾰγήμᾰσῐν toîs tragḗmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ τρᾰ́γημᾰ tò trágēma |
τὼ τρᾰγήμᾰτε tṑ tragḗmate |
τᾰ̀ τρᾰγήμᾰτᾰ tà tragḗmata | ||||||||||
Vocative | τρᾰ́γημᾰ trágēma |
τρᾰγήμᾰτε tragḗmate |
τρᾰγήμᾰτᾰ tragḗmata | ||||||||||
Notes: |
|