From τετραίνω (tetraínō, “to perforate”) + -μα (-ma).
τρῆμᾰ • (trêma) n (genitive τρήμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ τρῆμᾰ tò trêma |
τὼ τρήμᾰτε tṑ trḗmate |
τᾰ̀ τρήμᾰτᾰ tà trḗmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ τρήμᾰτος toû trḗmatos |
τοῖν τρημᾰ́τοιν toîn trēmátoin |
τῶν τρημᾰ́των tôn trēmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ τρήμᾰτῐ tôi trḗmati |
τοῖν τρημᾰ́τοιν toîn trēmátoin |
τοῖς τρήμᾰσῐ / τρήμᾰσῐν toîs trḗmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ τρῆμᾰ tò trêma |
τὼ τρήμᾰτε tṑ trḗmate |
τᾰ̀ τρήμᾰτᾰ tà trḗmata | ||||||||||
| Vocative | τρῆμᾰ trêma |
τρήμᾰτε trḗmate |
τρήμᾰτᾰ trḗmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||