From υποκείμενο (ypokeímeno, “subject”) + -ικός (-ikós).
υποκειμενικός • (ypokeimenikós) m (feminine υποκειμενική, neuter υποκειμενικό)
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | υποκειμενικός • | υποκειμενική • | υποκειμενικό • | υποκειμενικοί • | υποκειμενικές • | υποκειμενικά • |
| genitive | υποκειμενικού • | υποκειμενικής • | υποκειμενικού • | υποκειμενικών • | υποκειμενικών • | υποκειμενικών • |
| accusative | υποκειμενικό • | υποκειμενική • | υποκειμενικό • | υποκειμενικούς • | υποκειμενικές • | υποκειμενικά • |
| vocative | υποκειμενικέ • | υποκειμενική • | υποκειμενικό • | υποκειμενικοί • | υποκειμενικές • | υποκειμενικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο υποκειμενικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο υποκειμενικός, etc.) | |||||