χαριτωμένος • (charitoménos) m (feminine χαριτωμένη, neuter χαριτωμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | χαριτωμένος (charitoménos) | χαριτωμένη (charitoméni) | χαριτωμένο (charitoméno) | χαριτωμένοι (charitoménoi) | χαριτωμένες (charitoménes) | χαριτωμένα (charitoména) | |
| genitive | χαριτωμένου (charitoménou) | χαριτωμένης (charitoménis) | χαριτωμένου (charitoménou) | χαριτωμένων (charitoménon) | χαριτωμένων (charitoménon) | χαριτωμένων (charitoménon) | |
| accusative | χαριτωμένο (charitoméno) | χαριτωμένη (charitoméni) | χαριτωμένο (charitoméno) | χαριτωμένους (charitoménous) | χαριτωμένες (charitoménes) | χαριτωμένα (charitoména) | |
| vocative | χαριτωμένε (charitoméne) | χαριτωμένη (charitoméni) | χαριτωμένο (charitoméno) | χαριτωμένοι (charitoménoi) | χαριτωμένες (charitoménes) | χαριτωμένα (charitoména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο χαριτωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο χαριτωμένος, etc.)