From χρυσός (khrusós, “gold”) + λίθος (líthos, “stone”).
χρῡσόλιθος • (khrūsólithos) m (genitive χρῡσολίθου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ χρῡσόλιθος ho khrūsólithos |
τὼ χρῡσολίθω tṑ khrūsolíthō |
οἱ χρῡσόλιθοι hoi khrūsólithoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ χρῡσολίθου toû khrūsolíthou |
τοῖν χρῡσολίθοιν toîn khrūsolíthoin |
τῶν χρῡσολίθων tôn khrūsolíthōn | ||||||||||
| Dative | τῷ χρῡσολίθῳ tôi khrūsolíthōi |
τοῖν χρῡσολίθοιν toîn khrūsolíthoin |
τοῖς χρῡσολίθοις toîs khrūsolíthois | ||||||||||
| Accusative | τὸν χρῡσόλιθον tòn khrūsólithon |
τὼ χρῡσολίθω tṑ khrūsolíthō |
τοὺς χρῡσολίθους toùs khrūsolíthous | ||||||||||
| Vocative | χρῡσόλιθε khrūsólithe |
χρῡσολίθω khrūsolíthō |
χρῡσόλιθοι khrūsólithoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||