From Proto-Indo-European *gʰrómos (“a roar, rumble; thunder”), the same root of χρόμαδος (khrómados, “crash, fragor”), χρεμετίζω (khremetízō, “to whinny, neigh”), χρέμπτομαι (khrémptomai, “to clear one's throat”), Proto-Germanic *grimmaz (“grim, fierce”) and Proto-Slavic *gromъ (“thunder”).
χρόμος • (khrómos) m (genitive χρόμου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ χρόμος ho khrómos |
τὼ χρόμω tṑ khrómō |
οἱ χρόμοι hoi khrómoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ χρόμου toû khrómou |
τοῖν χρόμοιν toîn khrómoin |
τῶν χρόμων tôn khrómōn | ||||||||||
| Dative | τῷ χρόμῳ tôi khrómōi |
τοῖν χρόμοιν toîn khrómoin |
τοῖς χρόμοις toîs khrómois | ||||||||||
| Accusative | τὸν χρόμον tòn khrómon |
τὼ χρόμω tṑ khrómō |
τοὺς χρόμους toùs khrómous | ||||||||||
| Vocative | χρόμε khróme |
χρόμω khrómō |
χρόμοι khrómoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||