Borrowed from Ottoman Turkish آرشون / آرشین (arşın) (Turkish arşın).
арши́н • (aršín) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | арши́н aršín |
арши́ни aršíni |
definite (subject form) |
арши́нът aršínǎt |
арши́ните aršínite |
definite (object form) |
арши́на aršína | |
count form | — | арши́на aršína |
Borrowed from Ottoman Turkish آرشون / آرشین (arşın) (Turkish arşın).
аршин • (aršin) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | аршин (aršin) | аршини (aršini) |
definite unspecified | аршинот (aršinot) | аршините (aršinite) |
definite proximal | аршинов (aršinov) | аршиниве (aršinive) |
definite distal | аршинон (aršinon) | аршинине (aršinine) |
vocative | аршину (aršinu) | аршини (aršini) |
count form | — | аршина (aršina) |
Borrowed from Ottoman Turkish آرشون / آرشین (arşın) (Turkish arşın).
арши́н • (aršín) m inan (genitive арши́на, nominative plural арши́ны, genitive plural арши́нов)
Borrowed from Ottoman Turkish آرشون / آرشین (arşın) (Turkish arşın).
а̀ршӣн m inan (Latin spelling àršīn)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | а̀ршӣн | аршини |
genitive | арши́на | аршина |
dative | аршину | аршинима |
accusative | аршин | аршине |
vocative | аршине | аршини |
locative | аршину | аршинима |
instrumental | аршином | аршинима |