гу́сельник • (gúselʹnik) m anim (genitive гу́сельника, nominative plural гу́сельники, genitive plural гу́сельников)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | гу́сельник gúselʹnik |
гу́сельники gúselʹniki |
genitive | гу́сельника gúselʹnika |
гу́сельников gúselʹnikov |
dative | гу́сельнику gúselʹniku |
гу́сельникам gúselʹnikam |
accusative | гу́сельника gúselʹnika |
гу́сельников gúselʹnikov |
instrumental | гу́сельником gúselʹnikom |
гу́сельниками gúselʹnikami |
prepositional | гу́сельнике gúselʹnike |
гу́сельниках gúselʹnikax |