From дво- (dvo-, “two”) + єдиний (jedynyj, “unified”). Compare Russian двуеди́ный (dvujedínyj), Belarusian двуадзі́ны (dvuadzíny), Polish dwujedyny and Bulgarian двуеди́нен (dvuedínen).
двоєди́ний • (dvojedýnyj)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | |||
nominative | двоєди́ний dvojedýnyj |
двоєди́не dvojedýne |
двоєди́на dvojedýna |
двоєди́ні dvojedýni | |
genitive | двоєди́ного dvojedýnoho |
двоєди́ної dvojedýnoji |
двоєди́них dvojedýnyx | ||
dative | двоєди́ному dvojedýnomu |
двоєди́ній dvojedýnij |
двоєди́ним dvojedýnym | ||
accusative | animate | двоєди́ного dvojedýnoho |
двоєди́не dvojedýne |
двоєди́ну dvojedýnu |
двоєди́них dvojedýnyx |
inanimate | двоєди́ний dvojedýnyj |
двоєди́ні dvojedýni | |||
instrumental | двоєди́ним dvojedýnym |
двоєди́ною dvojedýnoju |
двоєди́ними dvojedýnymy | ||
locative | двоєди́ному, двоєди́нім dvojedýnomu, dvojedýnim |
двоєди́ній dvojedýnij |
двоєди́них dvojedýnyx | ||
vocative | двоєди́ний dvojedýnyj |
двоєди́не dvojedýne |
двоєди́на dvojedýna |
двоєди́ні dvojedýni |