Borrowed from Russian дельфи́н (delʹfín), from German Delphin.
дельфин • (delfin)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | дельфин (delfin) | дельфиндер (delfinder) |
genitive | дельфиннің (delfinnıñ) | дельфиндердің (delfinderdıñ) |
dative | дельфинге (delfiñe) | дельфиндерге (delfinderge) |
accusative | дельфинді (delfindı) | дельфиндерді (delfinderdı) |
locative | дельфинде (delfinde) | дельфиндерде (delfinderde) |
ablative | дельфиннен (delfinnen) | дельфиндерден (delfinderden) |
instrumental | дельфинмен (delfinmen) | дельфиндермен (delfindermen) |
дельфи́н • (delʹfín) m anim (genitive дельфи́на, nominative plural дельфи́ны, genitive plural дельфи́нов)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | дельфи́н delʹfín |
дельфи́ны delʹfíny |
genitive | дельфи́на delʹfína |
дельфи́нов delʹfínov |
dative | дельфи́ну delʹfínu |
дельфи́нам delʹfínam |
accusative | дельфи́на delʹfína |
дельфи́нов delʹfínov |
instrumental | дельфи́ном delʹfínom |
дельфи́нами delʹfínami |
prepositional | дельфи́не delʹfíne |
дельфи́нах delʹfínax |