зако́н (zakón) + -о- (-o-) + мі́рний (mírnyj). Compare Russian закономе́рный (zakonomérnyj).
закономі́рний • (zakonomírnyj) (adverb закономі́рно, abstract noun закономі́рність)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | |||
nominative | закономі́рний zakonomírnyj |
закономі́рне zakonomírne |
закономі́рна zakonomírna |
закономі́рні zakonomírni | |
genitive | закономі́рного zakonomírnoho |
закономі́рної zakonomírnoji |
закономі́рних zakonomírnyx | ||
dative | закономі́рному zakonomírnomu |
закономі́рній zakonomírnij |
закономі́рним zakonomírnym | ||
accusative | animate | закономі́рного zakonomírnoho |
закономі́рне zakonomírne |
закономі́рну zakonomírnu |
закономі́рних zakonomírnyx |
inanimate | закономі́рний zakonomírnyj |
закономі́рні zakonomírni | |||
instrumental | закономі́рним zakonomírnym |
закономі́рною zakonomírnoju |
закономі́рними zakonomírnymy | ||
locative | закономі́рному, закономі́рнім zakonomírnomu, zakonomírnim |
закономі́рній zakonomírnij |
закономі́рних zakonomírnyx |