Ultimately from Latin coniūnctiō.
кон'юнкция (kon'junkcija) f
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | кон'юнкция (kon'junkcija) | кон'юнкциї (kon'junkciji) |
genitive | кон'юнкциї (kon'junkciji) | кон'юнкцийох (kon'junkcijox) |
dative | кон'юнкциї (kon'junkciji) | кон'юнкцийом (kon'junkcijom) |
accusative | кон'юнкцию (kon'junkciju) | кон'юнкциї (kon'junkciji) |
instrumental | кон'юнкцию (kon'junkciju) | кон'юнкциями (kon'junkcijami) |
locative | кон'юнкциї (kon'junkciji) | кон'юнкцийох (kon'junkcijox) |
vocative | кон'юнкцийо (kon'junkcijo) | кон'юнкциї (kon'junkciji) |