From контрро́звід(ка) (kontrrózvid(ka)) + -ник (-nyk). Compare Russian контрразве́дчик (kontrrazvédčik), Belarusian контрразве́дчык (kontrrazvjédčyk).
контррозві́дник • (kontrrozvídnyk) m pers (genitive контррозві́дника, nominative plural контррозві́дники, genitive plural контррозві́дників, feminine контррозві́дниця)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | контррозві́дник kontrrozvídnyk |
контррозві́дники kontrrozvídnyky |
genitive | контррозві́дника kontrrozvídnyka |
контррозві́дників kontrrozvídnykiv |
dative | контррозві́дникові, контррозві́днику kontrrozvídnykovi, kontrrozvídnyku |
контррозві́дникам kontrrozvídnykam |
accusative | контррозві́дника kontrrozvídnyka |
контррозві́дників kontrrozvídnykiv |
instrumental | контррозві́дником kontrrozvídnykom |
контррозві́дниками kontrrozvídnykamy |
locative | контррозві́дникові, контррозві́днику kontrrozvídnykovi, kontrrozvídnyku |
контррозві́дниках kontrrozvídnykax |
vocative | контррозві́днику kontrrozvídnyku |
контррозві́дники kontrrozvídnyky |