Inherited from Proto-Slavic *mlinъ (from 0-grade of ме́ля (mélja, “to mince”) + -ин (-in)).
млин • (mlin) m (diminutive мли́нец) (dialectal)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | млин mlin |
мли́нове mlínove |
definite (subject form) |
мли́нът mlínǎt |
мли́новете mlínovete |
definite (object form) |
мли́на mlína | |
count form | — | мли́на mlína |
Inherited from Proto-Slavic *mъlinъ.
млин • (mlin) m (plural млинови)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | млин (mlin) | млинови (mlinovi) |
definite unspecified | млинот (mlinot) | млиновите (mlinovite) |
definite proximal | млинов (mlinov) | млиновиве (mlinovive) |
definite distal | млинон (mlinon) | млиновине (mlinovine) |
vocative | млину (mlinu) | млинови (mlinovi) |
count form | — | млина (mlina) |
Inherited from Proto-Slavic *mъlinъ, from Old High German mulin, from Latin molīnum.
мли̏н m inan (Latin spelling mlȉn)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | мли̏н | млѝнови |
genitive | млина | млинова |
dative | млину | млиновима |
accusative | млин | млинове |
vocative | млине | млинови |
locative | млину | млиновима |
instrumental | млином | млиновима |
From Proto-Slavic *mъlinъ, from Old High German mulin, from Latin molīnum.
млин • (mlyn) m inan (genitive млина́, nominative plural млини́, genitive plural млині́в)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | млин mlyn |
млини́ mlyný |
genitive | млина́ mlyná |
млині́в mlynív |
dative | млино́ві, млину́ mlynóvi, mlynú |
млина́м mlynám |
accusative | млин mlyn |
млини́ mlyný |
instrumental | млино́м mlynóm |
млина́ми mlynámy |
locative | млину́, млині́ mlynú, mlyní |
млина́х mlynáx |
vocative | мли́не mlýne |
млини́ mlyný |