From нарко- (narko-) + торго́вець (torhóvecʹ). Compare Russian наркоторго́вец (narkotorgóvec).
наркоторго́вець • (narkotorhóvecʹ) m pers (genitive наркоторго́вця, nominative plural наркоторго́вці, genitive plural наркоторго́вців)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | наркоторго́вець narkotorhóvecʹ |
наркоторго́вці narkotorhóvci |
genitive | наркоторго́вця narkotorhóvcja |
наркоторго́вців narkotorhóvciv |
dative | наркоторго́вцеві, наркоторго́вцю narkotorhóvcevi, narkotorhóvcju |
наркоторго́вцям narkotorhóvcjam |
accusative | наркоторго́вця narkotorhóvcja |
наркоторго́вців narkotorhóvciv |
instrumental | наркоторго́вцем narkotorhóvcem |
наркоторго́вцями narkotorhóvcjamy |
locative | наркоторго́вцеві, наркоторго́вцю, наркоторго́вці narkotorhóvcevi, narkotorhóvcju, narkotorhóvci |
наркоторго́вцях narkotorhóvcjax |
vocative | наркоторго́вцю narkotorhóvcju |
наркоторго́вці narkotorhóvci |