From орун (orun) + дук (duk).
орундук • (orunduk)
| singular (жекелик) |
plural (көптөгөн) | |
|---|---|---|
| nominative (атооч) | орундук orunduk |
орундуктар orunduktar |
| genitive (илик) | орундуктун orunduktun |
орундуктардын orunduktardın |
| dative (барыш) | орундукка orundukka |
орундуктарга orunduktarga |
| accusative (табыш) | орундукту orunduktu |
орундуктарды orunduktardı |
| locative (жатыш) | орундукта orundukta |
орундуктарда orunduktarda |
| ablative (чыгыш) | орундуктан orunduktan |
орундуктардан orunduktardan |
| possessive forms | ||
| first-person singular (менин) | ||
| nominative | орундукум orundukum |
орундуктарым orunduktarım |
| genitive | орундукумдун orundukumdun |
орундуктарымдын orunduktarımdın |
| dative | орундукума orundukuma |
орундуктарыма orunduktarıma |
| accusative | орундукумду orundukumdu |
орундуктарымды orunduktarımdı |
| locative | орундукумда orundukumda |
орундуктарымда orunduktarımda |
| ablative | орундукумдан orundukumdan |
орундуктарымдан orunduktarımdan |
| second-person singular informal (сенин) | ||
| nominative | орундукуң orundukuŋ |
орундуктарың orunduktarıŋ |
| genitive | орундукуңдун orundukuŋdun |
орундуктарыңдын orunduktarıŋdın |
| dative | орундукуңа orundukuŋa |
орундуктарыңа orunduktarıŋa |
| accusative | орундукуңду orundukuŋdu |
орундуктарыңды orunduktarıŋdı |
| locative | орундукуңда orundukuŋda |
орундуктарыңда orunduktarıŋda |
| ablative | орундукуңдан orundukuŋdan |
орундуктарыңдан orunduktarıŋdan |
| second-person singular formal (сиздин) | ||
| nominative | орундукуңуз orundukuŋuz |
орундуктарыңыз orunduktarıŋız |
| genitive | орундукуңуздун orundukuŋuzdun |
орундуктарыңыздын orunduktarıŋızdın |
| dative | орундукуңузга orundukuŋuzga |
орундуктарыңызга orunduktarıŋızga |
| accusative | орундукуңузду orundukuŋuzdu |
орундуктарыңызды orunduktarıŋızdı |
| locative | орундукуңузда orundukuŋuzda |
орундуктарыңызда orunduktarıŋızda |
| ablative | орундукуңуздан orundukuŋuzdan |
орундуктарыңыздан orunduktarıŋızdan |