Borrowed from Romanian slăvină, probably of Slavic origin, ultimately equivalent to Proto-Slavic *slavь (“stopple”) + -ина (-ina) (which is perhaps akin to Lithuanian šlúoti (“to sweep”)). Skok (in reference to the Croatian cognate) derives it from Vulgar Latin lavāre (“to wash”).
слави́на • (slavína) f (dialectal, Moesian and Torlak dialects)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | слави́на slavína |
слави́ни slavíni |
definite | слави́ната slavínata |
слави́ните slavínite |
славина • (slavina) f
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | славина (slavina) | славини (slavini) |
definite unspecified | славината (slavinata) | славините (slavinite) |
definite proximal | славинава (slavinava) | славиниве (slavinive) |
definite distal | славинана (slavinana) | славинине (slavinine) |
vocative | славино (slavino) | славини (slavini) |
сла̀вина f (Latin spelling slàvina)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | славина | славине |
genitive | славине | славина |
dative | славини | славинама |
accusative | славину | славине |
vocative | славино | славине |
locative | славини | славинама |
instrumental | славином | славинама |