Borrowed from Russian шту́рман (štúrman), from Dutch stuurman.
штурман • (şturman)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | штурман (şturman) | штурмандар (şturmandar) |
genitive | штурманның (şturmannyñ) | штурмандардың (şturmandardyñ) |
dative | штурманға (şturmanğa) | штурмандарға (şturmandarğa) |
accusative | штурманды (şturmandy) | штурмандарды (şturmandardy) |
locative | штурманда (şturmanda) | штурмандарда (şturmandarda) |
ablative | штурманнан (şturmannan) | штурмандардан (şturmandardan) |
instrumental | штурманмен (şturmanmen) | штурмандармен (şturmandarmen) |
шту́рман • (štúrman) m anim (genitive шту́рмана, nominative plural шту́рманы, genitive plural шту́рманов)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | шту́рман štúrman |
шту́рманы štúrmany |
genitive | шту́рмана štúrmana |
шту́рманов štúrmanov |
dative | шту́рману štúrmanu |
шту́рманам štúrmanam |
accusative | шту́рмана štúrmana |
шту́рманов štúrmanov |
instrumental | шту́рманом štúrmanom |
шту́рманами štúrmanami |
prepositional | шту́рмане štúrmane |
шту́рманах štúrmanax |