From Proto-Indo-Aryan *aryamā́, from Proto-Indo-Iranian *aryamā́. Cognate with Avestan 𐬀𐬌𐬭𐬌𐬌𐬀𐬨𐬀𐬥 (airiiaman), Middle Persian (ʾylmʾn' /ērmān/).
अर्यमन् • (aryamán) stem, m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | अर्यमा (aryamā́) | अर्यमाणौ (aryamā́ṇau) अर्यमाणा¹ (aryamā́ṇā¹) |
अर्यमाणः (aryamā́ṇaḥ) |
accusative | अर्यमाणम् (aryamā́ṇam) | अर्यमाणौ (aryamā́ṇau) अर्यमाणा¹ (aryamā́ṇā¹) |
अर्यम्णः (aryamṇáḥ) |
instrumental | अर्यम्णा (aryamṇā́) | अर्यमभ्याम् (aryamábhyām) | अर्यमभिः (aryamábhiḥ) |
dative | अर्यम्णे (aryamṇé) | अर्यमभ्याम् (aryamábhyām) | अर्यमभ्यः (aryamábhyaḥ) |
ablative | अर्यम्णः (aryamṇáḥ) | अर्यमभ्याम् (aryamábhyām) | अर्यमभ्यः (aryamábhyaḥ) |
genitive | अर्यम्णः (aryamṇáḥ) | अर्यम्णोः (aryamṇóḥ) | अर्यम्णाम् (aryamṇā́m) |
locative | अर्यम्णि (aryamṇí) अर्यमणि (aryamáṇi) अर्यमन्¹ (aryamán¹) |
अर्यम्णोः (aryamṇóḥ) | अर्यमसु (aryamásu) |
vocative | अर्यमन् (áryaman) | अर्यमाणौ (áryamāṇau) अर्यमाणा¹ (áryamāṇā¹) |
अर्यमाणः (áryamāṇaḥ) |
अर्यमन् • (aryamán) stem, m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | अर्यमा (aryamā́) | अर्यमाणौ (aryamā́ṇau) अर्यमाणा¹ (aryamā́ṇā¹) |
अर्यमाणः (aryamā́ṇaḥ) |
accusative | अर्यमाणम् (aryamā́ṇam) | अर्यमाणौ (aryamā́ṇau) अर्यमाणा¹ (aryamā́ṇā¹) |
अर्यम्णः (aryamṇáḥ) |
instrumental | अर्यम्णा (aryamṇā́) | अर्यमभ्याम् (aryamábhyām) | अर्यमभिः (aryamábhiḥ) |
dative | अर्यम्णे (aryamṇé) | अर्यमभ्याम् (aryamábhyām) | अर्यमभ्यः (aryamábhyaḥ) |
ablative | अर्यम्णः (aryamṇáḥ) | अर्यमभ्याम् (aryamábhyām) | अर्यमभ्यः (aryamábhyaḥ) |
genitive | अर्यम्णः (aryamṇáḥ) | अर्यम्णोः (aryamṇóḥ) | अर्यम्णाम् (aryamṇā́m) |
locative | अर्यम्णि (aryamṇí) अर्यमणि (aryamáṇi) अर्यमन्¹ (aryamán¹) |
अर्यम्णोः (aryamṇóḥ) | अर्यमसु (aryamásu) |
vocative | अर्यमन् (áryaman) | अर्यमाणौ (áryamāṇau) अर्यमाणा¹ (áryamāṇā¹) |
अर्यमाणः (áryamāṇaḥ) |