From योग (yoga, “Yoga”) + -इन् (-in).
योगिन् • (yogin) stem, m (feminine योगिनी)
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | योगी (yogī) | योगिनौ (yoginau) योगिना¹ (yoginā¹) |
योगिनः (yoginaḥ) |
vocative | योगिन् (yogin) | योगिनौ (yoginau) योगिना¹ (yoginā¹) |
योगिनः (yoginaḥ) |
accusative | योगिनम् (yoginam) | योगिनौ (yoginau) योगिना¹ (yoginā¹) |
योगिनः (yoginaḥ) |
instrumental | योगिना (yoginā) | योगिभ्याम् (yogibhyām) | योगिभिः (yogibhiḥ) |
dative | योगिने (yogine) | योगिभ्याम् (yogibhyām) | योगिभ्यः (yogibhyaḥ) |
ablative | योगिनः (yoginaḥ) | योगिभ्याम् (yogibhyām) | योगिभ्यः (yogibhyaḥ) |
genitive | योगिनः (yoginaḥ) | योगिनोः (yoginoḥ) | योगिनाम् (yoginām) |
locative | योगिनि (yogini) | योगिनोः (yoginoḥ) | योगिषु (yogiṣu) |