From ஆகு (āku, “to become”) + பெயர் (peyar, “name, noun”).
ஆகுபெயர் • (ākupeyar)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ஆகுபெயர் ākupeyar |
ஆகுபெயர்கள் ākupeyarkaḷ |
| vocative | ஆகுபெயரே ākupeyarē |
ஆகுபெயர்களே ākupeyarkaḷē |
| accusative | ஆகுபெயரை ākupeyarai |
ஆகுபெயர்களை ākupeyarkaḷai |
| dative | ஆகுபெயருக்கு ākupeyarukku |
ஆகுபெயர்களுக்கு ākupeyarkaḷukku |
| benefactive | ஆகுபெயருக்காக ākupeyarukkāka |
ஆகுபெயர்களுக்காக ākupeyarkaḷukkāka |
| genitive 1 | ஆகுபெயருடைய ākupeyaruṭaiya |
ஆகுபெயர்களுடைய ākupeyarkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | ஆகுபெயரின் ākupeyariṉ |
ஆகுபெயர்களின் ākupeyarkaḷiṉ |
| locative 1 | ஆகுபெயரில் ākupeyaril |
ஆகுபெயர்களில் ākupeyarkaḷil |
| locative 2 | ஆகுபெயரிடம் ākupeyariṭam |
ஆகுபெயர்களிடம் ākupeyarkaḷiṭam |
| sociative 1 | ஆகுபெயரோடு ākupeyarōṭu |
ஆகுபெயர்களோடு ākupeyarkaḷōṭu |
| sociative 2 | ஆகுபெயருடன் ākupeyaruṭaṉ |
ஆகுபெயர்களுடன் ākupeyarkaḷuṭaṉ |
| instrumental | ஆகுபெயரால் ākupeyarāl |
ஆகுபெயர்களால் ākupeyarkaḷāl |
| ablative | ஆகுபெயரிலிருந்து ākupeyariliruntu |
ஆகுபெயர்களிலிருந்து ākupeyarkaḷiliruntu |