From இரு (iru, “to be, to sit”) + -க்- (-k-) + -கை (-kai).
| Audio: | (file) |
இருக்கை • (irukkai) (plural இருக்கைகள்)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | இருக்கை irukkai |
இருக்கைகள் irukkaikaḷ |
| vocative | இருக்கையே irukkaiyē |
இருக்கைகளே irukkaikaḷē |
| accusative | இருக்கையை irukkaiyai |
இருக்கைகளை irukkaikaḷai |
| dative | இருக்கைக்கு irukkaikku |
இருக்கைகளுக்கு irukkaikaḷukku |
| benefactive | இருக்கைக்காக irukkaikkāka |
இருக்கைகளுக்காக irukkaikaḷukkāka |
| genitive 1 | இருக்கையுடைய irukkaiyuṭaiya |
இருக்கைகளுடைய irukkaikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | இருக்கையின் irukkaiyiṉ |
இருக்கைகளின் irukkaikaḷiṉ |
| locative 1 | இருக்கையில் irukkaiyil |
இருக்கைகளில் irukkaikaḷil |
| locative 2 | இருக்கையிடம் irukkaiyiṭam |
இருக்கைகளிடம் irukkaikaḷiṭam |
| sociative 1 | இருக்கையோடு irukkaiyōṭu |
இருக்கைகளோடு irukkaikaḷōṭu |
| sociative 2 | இருக்கையுடன் irukkaiyuṭaṉ |
இருக்கைகளுடன் irukkaikaḷuṭaṉ |
| instrumental | இருக்கையால் irukkaiyāl |
இருக்கைகளால் irukkaikaḷāl |
| ablative | இருக்கையிலிருந்து irukkaiyiliruntu |
இருக்கைகளிலிருந்து irukkaikaḷiliruntu |