Borrowed from Sanskrit उपमा (upamā).
உவமை • (uvamai)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | உவமை uvamai |
உவமைகள் uvamaikaḷ |
| vocative | உவமையே uvamaiyē |
உவமைகளே uvamaikaḷē |
| accusative | உவமையை uvamaiyai |
உவமைகளை uvamaikaḷai |
| dative | உவமைக்கு uvamaikku |
உவமைகளுக்கு uvamaikaḷukku |
| benefactive | உவமைக்காக uvamaikkāka |
உவமைகளுக்காக uvamaikaḷukkāka |
| genitive 1 | உவமையுடைய uvamaiyuṭaiya |
உவமைகளுடைய uvamaikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | உவமையின் uvamaiyiṉ |
உவமைகளின் uvamaikaḷiṉ |
| locative 1 | உவமையில் uvamaiyil |
உவமைகளில் uvamaikaḷil |
| locative 2 | உவமையிடம் uvamaiyiṭam |
உவமைகளிடம் uvamaikaḷiṭam |
| sociative 1 | உவமையோடு uvamaiyōṭu |
உவமைகளோடு uvamaikaḷōṭu |
| sociative 2 | உவமையுடன் uvamaiyuṭaṉ |
உவமைகளுடன் uvamaikaḷuṭaṉ |
| instrumental | உவமையால் uvamaiyāl |
உவமைகளால் uvamaikaḷāl |
| ablative | உவமையிலிருந்து uvamaiyiliruntu |
உவமைகளிலிருந்து uvamaikaḷiliruntu |