From ஊம் (ūm) + -மை (-mai). Cognate with Kannada ಊಮೆ (ūme) and Malayalam ഊമ (ūma).
ஊமை • (ūmai)
ஊமை • (ūmai)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ஊமை ūmai |
ஊமைகள் ūmaikaḷ |
| vocative | ஊமையே ūmaiyē |
ஊமைகளே ūmaikaḷē |
| accusative | ஊமையை ūmaiyai |
ஊமைகளை ūmaikaḷai |
| dative | ஊமைக்கு ūmaikku |
ஊமைகளுக்கு ūmaikaḷukku |
| benefactive | ஊமைக்காக ūmaikkāka |
ஊமைகளுக்காக ūmaikaḷukkāka |
| genitive 1 | ஊமையுடைய ūmaiyuṭaiya |
ஊமைகளுடைய ūmaikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | ஊமையின் ūmaiyiṉ |
ஊமைகளின் ūmaikaḷiṉ |
| locative 1 | ஊமையில் ūmaiyil |
ஊமைகளில் ūmaikaḷil |
| locative 2 | ஊமையிடம் ūmaiyiṭam |
ஊமைகளிடம் ūmaikaḷiṭam |
| sociative 1 | ஊமையோடு ūmaiyōṭu |
ஊமைகளோடு ūmaikaḷōṭu |
| sociative 2 | ஊமையுடன் ūmaiyuṭaṉ |
ஊமைகளுடன் ūmaikaḷuṭaṉ |
| instrumental | ஊமையால் ūmaiyāl |
ஊமைகளால் ūmaikaḷāl |
| ablative | ஊமையிலிருந்து ūmaiyiliruntu |
ஊமைகளிலிருந்து ūmaikaḷiliruntu |