From குடி (kuṭi) + அரசு (aracu).
குடியரசு • (kuṭiyaracu)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | குடியரசு kuṭiyaracu |
குடியரசுகள் kuṭiyaracukaḷ |
vocative | குடியரசே kuṭiyaracē |
குடியரசுகளே kuṭiyaracukaḷē |
accusative | குடியரசை kuṭiyaracai |
குடியரசுகளை kuṭiyaracukaḷai |
dative | குடியரசுக்கு kuṭiyaracukku |
குடியரசுகளுக்கு kuṭiyaracukaḷukku |
benefactive | குடியரசுக்காக kuṭiyaracukkāka |
குடியரசுகளுக்காக kuṭiyaracukaḷukkāka |
genitive 1 | குடியரசுடைய kuṭiyaracuṭaiya |
குடியரசுகளுடைய kuṭiyaracukaḷuṭaiya |
genitive 2 | குடியரசின் kuṭiyaraciṉ |
குடியரசுகளின் kuṭiyaracukaḷiṉ |
locative 1 | குடியரசில் kuṭiyaracil |
குடியரசுகளில் kuṭiyaracukaḷil |
locative 2 | குடியரசிடம் kuṭiyaraciṭam |
குடியரசுகளிடம் kuṭiyaracukaḷiṭam |
sociative 1 | குடியரசோடு kuṭiyaracōṭu |
குடியரசுகளோடு kuṭiyaracukaḷōṭu |
sociative 2 | குடியரசுடன் kuṭiyaracuṭaṉ |
குடியரசுகளுடன் kuṭiyaracukaḷuṭaṉ |
instrumental | குடியரசால் kuṭiyaracāl |
குடியரசுகளால் kuṭiyaracukaḷāl |
ablative | குடியரசிலிருந்து kuṭiyaraciliruntu |
குடியரசுகளிலிருந்து kuṭiyaracukaḷiliruntu |