Verbal noun formed from தவி (tavi) + -ப்பு (-ppu).
தவிப்பு • (tavippu)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | தவிப்பு tavippu |
தவிப்புகள் tavippukaḷ |
| vocative | தவிப்பே tavippē |
தவிப்புகளே tavippukaḷē |
| accusative | தவிப்பை tavippai |
தவிப்புகளை tavippukaḷai |
| dative | தவிப்புக்கு tavippukku |
தவிப்புகளுக்கு tavippukaḷukku |
| benefactive | தவிப்புக்காக tavippukkāka |
தவிப்புகளுக்காக tavippukaḷukkāka |
| genitive 1 | தவிப்புடைய tavippuṭaiya |
தவிப்புகளுடைய tavippukaḷuṭaiya |
| genitive 2 | தவிப்பின் tavippiṉ |
தவிப்புகளின் tavippukaḷiṉ |
| locative 1 | தவிப்பில் tavippil |
தவிப்புகளில் tavippukaḷil |
| locative 2 | தவிப்பிடம் tavippiṭam |
தவிப்புகளிடம் tavippukaḷiṭam |
| sociative 1 | தவிப்போடு tavippōṭu |
தவிப்புகளோடு tavippukaḷōṭu |
| sociative 2 | தவிப்புடன் tavippuṭaṉ |
தவிப்புகளுடன் tavippukaḷuṭaṉ |
| instrumental | தவிப்பால் tavippāl |
தவிப்புகளால் tavippukaḷāl |
| ablative | தவிப்பிலிருந்து tavippiliruntu |
தவிப்புகளிலிருந்து tavippukaḷiliruntu |