From திரு (tiru, “holy, sacred”) + சபை (capai, “assembly, gathering”).
திருச்சபை • (tiruccapai)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | திருச்சபை tiruccapai |
திருச்சபைகள் tiruccapaikaḷ |
| vocative | திருச்சபையே tiruccapaiyē |
திருச்சபைகளே tiruccapaikaḷē |
| accusative | திருச்சபையை tiruccapaiyai |
திருச்சபைகளை tiruccapaikaḷai |
| dative | திருச்சபைக்கு tiruccapaikku |
திருச்சபைகளுக்கு tiruccapaikaḷukku |
| benefactive | திருச்சபைக்காக tiruccapaikkāka |
திருச்சபைகளுக்காக tiruccapaikaḷukkāka |
| genitive 1 | திருச்சபையுடைய tiruccapaiyuṭaiya |
திருச்சபைகளுடைய tiruccapaikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | திருச்சபையின் tiruccapaiyiṉ |
திருச்சபைகளின் tiruccapaikaḷiṉ |
| locative 1 | திருச்சபையில் tiruccapaiyil |
திருச்சபைகளில் tiruccapaikaḷil |
| locative 2 | திருச்சபையிடம் tiruccapaiyiṭam |
திருச்சபைகளிடம் tiruccapaikaḷiṭam |
| sociative 1 | திருச்சபையோடு tiruccapaiyōṭu |
திருச்சபைகளோடு tiruccapaikaḷōṭu |
| sociative 2 | திருச்சபையுடன் tiruccapaiyuṭaṉ |
திருச்சபைகளுடன் tiruccapaikaḷuṭaṉ |
| instrumental | திருச்சபையால் tiruccapaiyāl |
திருச்சபைகளால் tiruccapaikaḷāl |
| ablative | திருச்சபையிலிருந்து tiruccapaiyiliruntu |
திருச்சபைகளிலிருந்து tiruccapaikaḷiliruntu |