From Ottoman Turkish فرض (farz), from Arabic فَرْض (farḍ).
ჶარზი • (farzi) (Latin spelling farzi)
singular | plural | |
---|---|---|
absolutive | ჶარზი (farzi) | ჶარზეფე (farzepe) |
ergative | ჶარზიქ (farzik) | ჶარზეფექ (farzepek) |
dative | ჶარზის (farzis) | ჶარზეფეს (farzepes) |
genitive | ჶარზიშ(ი) (farziş(i)) | ჶარზეფეშ(ი) (farzepeş(i)) |
directive | ჶარზიშე (farzişe) | ჶარზეფეშე (farzepeşe) |
ablative | ჶარზიშენ (farzişen) | ჶარზეფეშენ (farzepeşen) |
locative | ჶარზის (farzis) | ჶარზეფეს (farzepes) |
instrumental | ჶარზითენ (farziten) | ჶარზეფეთენ (farzepeten) |
Notes: dialects may differ on declension.