ἀπαντάω

Ancient Greek

From ἀπο- (apo-) +‎ ἀντάω (antáō).

ἀπαντάω • (apantáō)

Present: ᾰ̓πᾰντᾰ́ω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πᾰντᾰ́ω	ᾰ̓πᾰντᾰ́εις	ᾰ̓πᾰντᾰ́ει	ᾰ̓πᾰντᾰ́ετον	ᾰ̓πᾰντᾰ́ετον	ᾰ̓πᾰντᾰ́ομεν	ᾰ̓πᾰντᾰ́ετε	ᾰ̓πᾰντᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓πᾰντᾰ́ω	ᾰ̓πᾰντᾰ́ῃς	ᾰ̓πᾰντᾰ́ῃ	ᾰ̓πᾰντᾰ́ητον	ᾰ̓πᾰντᾰ́ητον	ᾰ̓πᾰντᾰ́ωμεν	ᾰ̓πᾰντᾰ́ητε	ᾰ̓πᾰντᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓πᾰντᾰ́οιμῐ	ᾰ̓πᾰντᾰ́οις	ᾰ̓πᾰντᾰ́οι	ᾰ̓πᾰντᾰ́οιτον	ᾰ̓πᾰντᾰοίτην	ᾰ̓πᾰντᾰ́οιμεν	ᾰ̓πᾰντᾰ́οιτε	ᾰ̓πᾰντᾰ́οιεν
	imperative		ᾰ̓πᾰ́ντᾰε	ᾰ̓πᾰντᾰέτω	ᾰ̓πᾰντᾰ́ετον	ᾰ̓πᾰντᾰέτων		ᾰ̓πᾰντᾰ́ετε	ᾰ̓πᾰντᾰόντων
		active
infinitive		ᾰ̓πᾰντᾰ́ειν
participle	m	ᾰ̓πᾰντᾰ́ων
	f	ᾰ̓πᾰντᾰ́ουσᾰ
	n	ᾰ̓πᾰντᾰ́ον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πᾰντῶ	ᾰ̓πᾰντᾷς	ᾰ̓πᾰντᾷ	ᾰ̓πᾰντᾶτον	ᾰ̓πᾰντᾶτον	ᾰ̓πᾰντῶμεν	ᾰ̓πᾰντᾶτε	ᾰ̓πᾰντῶσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓πᾰντῶ	ᾰ̓πᾰντᾷς	ᾰ̓πᾰντᾷ	ᾰ̓πᾰντᾶτον	ᾰ̓πᾰντᾶτον	ᾰ̓πᾰντῶμεν	ᾰ̓πᾰντᾶτε	ᾰ̓πᾰντῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓πᾰντῴην, ᾰ̓πᾰντῷμῐ	ᾰ̓πᾰντῴης, ᾰ̓πᾰντῷς	ᾰ̓πᾰντῴη, ᾰ̓πᾰντῷ	ᾰ̓πᾰντῷτον, ᾰ̓πᾰντῴητον	ᾰ̓πᾰντῴτην, ᾰ̓πᾰντῳήτην	ᾰ̓πᾰντῷμεν, ᾰ̓πᾰντῴημεν	ᾰ̓πᾰντῷτε, ᾰ̓πᾰντῴητε	ᾰ̓πᾰντῷεν, ᾰ̓πᾰντῴησᾰν
	imperative		ᾰ̓πᾰ́ντᾱ	ᾰ̓πᾰντᾱ́τω	ᾰ̓πᾰντᾶτον	ᾰ̓πᾰντᾱ́των		ᾰ̓πᾰντᾶτε	ᾰ̓πᾰντώντων
		active
infinitive		ᾰ̓πᾰντᾶν
participle	m	ᾰ̓πᾰντῶν
	f	ᾰ̓πᾰντῶσᾰ
	n	ᾰ̓πᾰντῶν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾰ̓πήντᾰον (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πήντᾰον	ᾰ̓πήντᾰες	ᾰ̓πήντᾰε(ν)	ᾰ̓πηντᾰ́ετον	ᾰ̓πηντᾰέτην	ᾰ̓πηντᾰ́ομεν	ᾰ̓πηντᾰ́ετε	ᾰ̓πήντᾰον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πήντων	ᾰ̓πήντᾱς	ᾰ̓πήντᾱ	ᾰ̓πηντᾶτον	ᾰ̓πηντᾱ́την	ᾰ̓πηντῶμεν	ᾰ̓πηντᾶτε	ᾰ̓πήντων
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πᾰντήσω	ᾰ̓πᾰντήσεις	ᾰ̓πᾰντήσει	ᾰ̓πᾰντήσετον	ᾰ̓πᾰντήσετον	ᾰ̓πᾰντήσομεν	ᾰ̓πᾰντήσετε	ᾰ̓πᾰντήσουσῐ(ν)
active	optative	ᾰ̓πᾰντήσοιμῐ	ᾰ̓πᾰντήσοις	ᾰ̓πᾰντήσοι	ᾰ̓πᾰντήσοιτον	ᾰ̓πᾰντησοίτην	ᾰ̓πᾰντήσοιμεν	ᾰ̓πᾰντήσοιτε	ᾰ̓πᾰντήσοιεν
		active
infinitive		ᾰ̓πᾰντήσειν
participle	m	ᾰ̓πᾰντήσων
	f	ᾰ̓πᾰντήσουσᾰ
	n	ᾰ̓πᾰντῆσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πήντησᾰ	ᾰ̓πήντησᾰς	ᾰ̓πήντησε(ν)	ᾰ̓πηντήσᾰτον	ᾰ̓πηντησᾰ́την	ᾰ̓πηντήσᾰμεν	ᾰ̓πηντήσᾰτε	ᾰ̓πήντησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓πᾰντήσω	ᾰ̓πᾰντήσῃς	ᾰ̓πᾰντήσῃ	ᾰ̓πᾰντήσητον	ᾰ̓πᾰντήσητον	ᾰ̓πᾰντήσωμεν	ᾰ̓πᾰντήσητε	ᾰ̓πᾰντήσωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓πᾰντήσαιμῐ	ᾰ̓πᾰντήσειᾰς, ᾰ̓πᾰντήσαις	ᾰ̓πᾰντήσειε(ν), ᾰ̓πᾰντήσαι	ᾰ̓πᾰντήσαιτον	ᾰ̓πᾰντησαίτην	ᾰ̓πᾰντήσαιμεν	ᾰ̓πᾰντήσαιτε	ᾰ̓πᾰντήσειᾰν, ᾰ̓πᾰντήσαιεν
	imperative		ᾰ̓πᾰ́ντησον	ᾰ̓πᾰντησᾰ́τω	ᾰ̓πᾰντήσᾰτον	ᾰ̓πᾰντησᾰ́των		ᾰ̓πᾰντήσᾰτε	ᾰ̓πᾰντησᾰ́ντων
		active
infinitive		ᾰ̓πᾰντῆσαι
participle	m	ᾰ̓πᾰντήσᾱς
	f	ᾰ̓πᾰντήσᾱσᾰ
	n	ᾰ̓πᾰντῆσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

50 CE – 100 CE, The Gospel of John 4:51:
ἤδη δὲ αὐτοῦ καταβαίνοντος, οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἀπήντησαν αὐτῷ, καὶ ἀπήγγειλαν λέγοντες ὅτι Ὁ παῖς σου ζῇ.
ḗdē dè autoû katabaínontos, hoi doûloi autoû apḗntēsan autôi, kaì apḗngeilan légontes hóti Ho paîs sou zêi.
- Translation by KJV
  And as he was now going down, his servants met him, and told him, saying, Thy son liveth.