ἀποκτείνω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀποκτείνω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀποκτείνω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀποκτείνω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀποκτείνω you have here. The definition of the word ἀποκτείνω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀποκτείνω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ κτείνω (kteínō, “to kill”).

Pronunciation

 

Verb

ἀποκτείνω • (apokteínō)

  1. to kill, slay
  2. to condemn, put to death (judicial)

Inflection

   Present: ἀποκτείνω, ἀποκτείνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποκτείνω ἀποκτείνεις ἀποκτείνει ἀποκτείνετον ἀποκτείνετον ἀποκτείνομεν ἀποκτείνετε ἀποκτείνουσῐ(ν)
subjunctive ἀποκτείνω ἀποκτείνῃς ἀποκτείνῃ ἀποκτείνητον ἀποκτείνητον ἀποκτείνωμεν ἀποκτείνητε ἀποκτείνωσῐ(ν)
optative ἀποκτείνοιμῐ ἀποκτείνοις ἀποκτείνοι ἀποκτείνοιτον ἀποκτεινοίτην ἀποκτείνοιμεν ἀποκτείνοιτε ἀποκτείνοιεν
imperative   ἀπόκτεινε ἀποκτεινέτω ἀποκτείνετον ἀποκτεινέτων   ἀποκτείνετε ἀποκτεινόντων
middle/
passive 		indicative ἀποκτείνομαι ἀποκτείνῃ,
ἀποκτείνει 		ἀποκτείνεται ἀποκτείνεσθον ἀποκτείνεσθον ἀποκτεινόμεθᾰ ἀποκτείνεσθε ἀποκτείνονται
subjunctive ἀποκτείνωμαι ἀποκτείνῃ ἀποκτείνηται ἀποκτείνησθον ἀποκτείνησθον ἀποκτεινώμεθᾰ ἀποκτείνησθε ἀποκτείνωνται
optative ἀποκτεινοίμην ἀποκτείνοιο ἀποκτείνοιτο ἀποκτείνοισθον ἀποκτεινοίσθην ἀποκτεινοίμεθᾰ ἀποκτείνοισθε ἀποκτείνοιντο
imperative   ἀποκτείνου ἀποκτεινέσθω ἀποκτείνεσθον ἀποκτεινέσθων   ἀποκτείνεσθε ἀποκτεινέσθων
active middle/passive
infinitive ἀποκτείνειν ἀποκτείνεσθαι
participle m ἀποκτείνων ἀποκτεινόμενος
f ἀποκτείνουσᾰ ἀποκτεινομένη
n ἀποκτεῖνον ἀποκτεινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέκτεινον, ἀπεκτεινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέκτεινον ἀπέκτεινες ἀπέκτεινε(ν) ἀπεκτείνετον ἀπεκτεινέτην ἀπεκτείνομεν ἀπεκτείνετε ἀπέκτεινον
middle/
passive 		indicative ἀπεκτεινόμην ἀπεκτείνου ἀπεκτείνετο ἀπεκτείνεσθον ἀπεκτεινέσθην ἀπεκτεινόμεθᾰ ἀπεκτείνεσθε ἀπεκτείνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποκτενέω, ἀποκτενέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποκτενέω ἀποκτενέεις ἀποκτενέει ἀποκτενέετον ἀποκτενέετον ἀποκτενέομεν ἀποκτενέετε ἀποκτενέουσῐ(ν)
optative ἀποκτενέοιμῐ ἀποκτενέοις ἀποκτενέοι ἀποκτενέοιτον ἀποκτενεοίτην ἀποκτενέοιμεν ἀποκτενέοιτε ἀποκτενέοιεν
middle indicative ἀποκτενέομαι ἀποκτενέῃ,
ἀποκτενέει 		ἀποκτενέεται ἀποκτενέεσθον ἀποκτενέεσθον ἀποκτενεόμεθᾰ ἀποκτενέεσθε ἀποκτενέονται
optative ἀποκτενεοίμην ἀποκτενέοιο ἀποκτενέοιτο ἀποκτενέοισθον ἀποκτενεοίσθην ἀποκτενεοίμεθᾰ ἀποκτενέοισθε ἀποκτενέοιντο
active middle
infinitive ἀποκτενέειν ἀποκτενέεσθαι
participle m ἀποκτενέων ἀποκτενεόμενος
f ἀποκτενέουσᾰ ἀποκτενεομένη
n ἀποκτενέον ἀποκτενεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποκτενῶ, ἀποκτενοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποκτενῶ ἀποκτενεῖς ἀποκτενεῖ ἀποκτενεῖτον ἀποκτενεῖτον ἀποκτενοῦμεν ἀποκτενεῖτε ἀποκτενοῦσῐ(ν)
optative ἀποκτενοίην,
ἀποκτενοῖμῐ 		ἀποκτενοίης,
ἀποκτενοῖς 		ἀποκτενοίη,
ἀποκτενοῖ 		ἀποκτενοῖτον,
ἀποκτενοίητον 		ἀποκτενοίτην,
ἀποκτενοιήτην 		ἀποκτενοῖμεν,
ἀποκτενοίημεν 		ἀποκτενοῖτε,
ἀποκτενοίητε 		ἀποκτενοῖεν,
ἀποκτενοίησᾰν
middle indicative ἀποκτενοῦμαι ἀποκτενῇ ἀποκτενεῖται ἀποκτενεῖσθον ἀποκτενεῖσθον ἀποκτενούμεθᾰ ἀποκτενεῖσθε ἀποκτενοῦνται
optative ἀποκτενοίμην ἀποκτενοῖο ἀποκτενοῖτο ἀποκτενοῖσθον ἀποκτενοίσθην ἀποκτενοίμεθᾰ ἀποκτενοῖσθε ἀποκτενοῖντο
active middle
infinitive ἀποκτενεῖν ἀποκτενεῖσθαι
participle m ἀποκτενῶν ἀποκτενούμενος
f ἀποκτενοῦσᾰ ἀποκτενουμένη
n ἀποκτενοῦν ἀποκτενούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέκτεινᾰ, ἀπεκτεινᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέκτεινᾰ ἀπέκτεινᾰς ἀπέκτεινε(ν) ἀπεκτείνᾰτον ἀπεκτεινᾰ́την ἀπεκτείνᾰμεν ἀπεκτείνᾰτε ἀπέκτεινᾰν
subjunctive ἀποκτείνω ἀποκτείνῃς ἀποκτείνῃ ἀποκτείνητον ἀποκτείνητον ἀποκτείνωμεν ἀποκτείνητε ἀποκτείνωσῐ(ν)
optative ἀποκτείναιμῐ ἀποκτείνειᾰς,
ἀποκτείναις 		ἀποκτείνειε(ν),
ἀποκτείναι 		ἀποκτείναιτον ἀποκτειναίτην ἀποκτείναιμεν ἀποκτείναιτε ἀποκτείνειᾰν,
ἀποκτείναιεν
imperative   ἀπόκτεινον ἀποκτεινᾰ́τω ἀποκτείνᾰτον ἀποκτεινᾰ́των   ἀποκτείνᾰτε ἀποκτεινᾰ́ντων
middle indicative ἀπεκτεινᾰ́μην ἀπεκτείνω ἀπεκτείνᾰτο ἀπεκτείνᾰσθον ἀπεκτεινᾰ́σθην ἀπεκτεινᾰ́μεθᾰ ἀπεκτείνᾰσθε ἀπεκτείνᾰντο
subjunctive ἀποκτείνωμαι ἀποκτείνῃ ἀποκτείνηται ἀποκτείνησθον ἀποκτείνησθον ἀποκτεινώμεθᾰ ἀποκτείνησθε ἀποκτείνωνται
optative ἀποκτειναίμην ἀποκτείναιο ἀποκτείναιτο ἀποκτείναισθον ἀποκτειναίσθην ἀποκτειναίμεθᾰ ἀποκτείναισθε ἀποκτείναιντο
imperative   ἀπόκτειναι ἀποκτεινᾰ́σθω ἀποκτείνᾰσθον ἀποκτεινᾰ́σθων   ἀποκτείνᾰσθε ἀποκτεινᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀποκτεῖναι ἀποκτείνᾰσθαι
participle m ἀποκτείνᾱς ἀποκτεινᾰ́μενος
f ἀποκτείνᾱσᾰ ἀποκτεινᾰμένη
n ἀποκτεῖνᾰν ἀποκτεινᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέκτᾰνον, ἀπεκτᾰνόμην, ἀπεκτᾰ́νθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέκτᾰνον ἀπέκτᾰνες ἀπέκτᾰνε(ν) ἀπεκτᾰ́νετον ἀπεκτᾰνέτην ἀπεκτᾰ́νομεν ἀπεκτᾰ́νετε ἀπέκτᾰνον
subjunctive ἀποκτᾰ́νω ἀποκτᾰ́νῃς ἀποκτᾰ́νῃ ἀποκτᾰ́νητον ἀποκτᾰ́νητον ἀποκτᾰ́νωμεν ἀποκτᾰ́νητε ἀποκτᾰ́νωσῐ(ν)
optative ἀποκτᾰ́νοιμῐ ἀποκτᾰ́νοις ἀποκτᾰ́νοι ἀποκτᾰ́νοιτον ἀποκτᾰνοίτην ἀποκτᾰ́νοιμεν ἀποκτᾰ́νοιτε ἀποκτᾰ́νοιεν
imperative   ἀπόκτᾰνε ἀποκτᾰνέτω ἀποκτᾰ́νετον ἀποκτᾰνέτων   ἀποκτᾰ́νετε ἀποκτᾰνόντων
middle indicative ἀπεκτᾰνόμην ἀπεκτᾰ́νου ἀπεκτᾰ́νετο ἀπεκτᾰ́νεσθον ἀπεκτᾰνέσθην ἀπεκτᾰνόμεθᾰ ἀπεκτᾰ́νεσθε ἀπεκτᾰ́νοντο
subjunctive ἀποκτᾰ́νωμαι ἀποκτᾰ́νῃ ἀποκτᾰ́νηται ἀποκτᾰ́νησθον ἀποκτᾰ́νησθον ἀποκτᾰνώμεθᾰ ἀποκτᾰ́νησθε ἀποκτᾰ́νωνται
optative ἀποκτᾰνοίμην ἀποκτᾰ́νοιο ἀποκτᾰ́νοιτο ἀποκτᾰ́νοισθον ἀποκτᾰνοίσθην ἀποκτᾰνοίμεθᾰ ἀποκτᾰ́νοισθε ἀποκτᾰ́νοιντο
imperative   ἀποκτᾰνοῦ ἀποκτᾰνέσθω ἀποκτᾰ́νεσθον ἀποκτᾰνέσθων   ἀποκτᾰ́νεσθε ἀποκτᾰνέσθων
passive indicative ἀπεκτᾰ́νθην ἀπεκτᾰ́νθης ἀπεκτᾰ́νθη ἀπεκτᾰ́νθητον ἀπεκτᾰνθήτην ἀπεκτᾰ́νθημεν ἀπεκτᾰ́νθητε ἀπεκτᾰ́νθησᾰν
subjunctive ἀποκτᾰνθῶ ἀποκτᾰνθῇς ἀποκτᾰνθῇ ἀποκτᾰνθῆτον ἀποκτᾰνθῆτον ἀποκτᾰνθῶμεν ἀποκτᾰνθῆτε ἀποκτᾰνθῶσῐ(ν)
optative ἀποκτᾰνθείην ἀποκτᾰνθείης ἀποκτᾰνθείη ἀποκτᾰνθεῖτον,
ἀποκτᾰνθείητον 		ἀποκτᾰνθείτην,
ἀποκτᾰνθειήτην 		ἀποκτᾰνθεῖμεν,
ἀποκτᾰνθείημεν 		ἀποκτᾰνθεῖτε,
ἀποκτᾰνθείητε 		ἀποκτᾰνθεῖεν,
ἀποκτᾰνθείησᾰν
imperative   ἀποκτᾰ́νθητῐ ἀποκτᾰνθήτω ἀποκτᾰ́νθητον ἀποκτᾰνθήτων   ἀποκτᾰ́νθητε ἀποκτᾰνθέντων
active middle passive
infinitive ἀποκτᾰνεῖν ἀποκτᾰνέσθαι ἀποκτᾰνθῆναι
participle m ἀποκτᾰνών ἀποκτᾰνόμενος ἀποκτᾰνθείς
f ἀποκτᾰνοῦσᾰ ἀποκτᾰνομένη ἀποκτᾰνθεῖσᾰ
n ἀποκτᾰνόν ἀποκτᾰνόμενον ἀποκτᾰνθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέκτην, ἀπεκτᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέκτην ἀπέκτης ἀπέκτη ἀπέκτητον ἀπεκτήτην ἀπέκτᾰμεν ἀπέκτητε ἀπέκτησᾰν
subjunctive ἀποκτῶ,
ἀποκτῶμῐ 		ἀποκτῇς,
ἀποκτῇσθᾰ 		ἀποκτῇ,
ἀποκτῇσῐ 		ἀποκτῆτον ἀποκτῆτον ἀποκτῶμεν ἀποκτῆτε ἀποκτῶσῐ(ν)
optative ἀποκταίην ἀποκταίης ἀποκταίη ἀποκταῖτον ἀποκταίτην ἀποκταῖμεν ἀποκταῖτε ἀποκταῖεν
imperative   ἀπόκτηθῐ ἀποκτήτω ἀπόκτητον ἀποκτήτων   ἀπόκτητε ἀποκτᾰ́ντων
middle indicative ἀπεκτᾰ́μην ἀπέκτω ἀπέκτᾰτο ἀπέκτᾰσθον ἀπεκτᾰ́σθην ἀπεκτᾰ́με(σ)θᾰ ἀπέκτᾰσθε ἀπέκτᾰντο
subjunctive ἀποκτῶμαι ἀποκτῇ ἀποκτῆται ἀποκτῆσθον ἀποκτῆσθον ἀποκτώμε(σ)θᾰ ἀποκτῆσθε ἀποκτῶνται
optative ἀποκταίμην ἀποκταῖο ἀποκταῖτο ἀποκταῖσθον ἀποκταίσθην ἀποκταίμε(σ)θᾰ ἀποκταῖσθε ἀποκταίᾰτο
imperative   ἀπόκτω ἀποκτᾰ́σθω ἀπόκτᾰσθον ἀποκτᾰ́σθων   ἀπόκτᾰσθε ἀποκτᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀποκτᾰ́μεν(αι),
ἀποκτᾰνῆναι 		ἀποκτᾰ́σθαι
participle m ἀποκτᾱ́ς ἀποκτᾰ́μενος
f ἀποκτᾶσᾰ ἀποκτᾰμένη
n ἀποκτᾰ́ν ἀποκτᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπέκτονᾰ, ἀπέκτᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέκτονᾰ ἀπέκτονᾰς ἀπέκτονε(ν) ἀπεκτόνᾰτον ἀπεκτόνᾰτον ἀπεκτόνᾰμεν ἀπεκτόνᾰτε ἀπεκτόνᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀπεκτόνω ἀπεκτόνῃς ἀπεκτόνῃ ἀπεκτόνητον ἀπεκτόνητον ἀπεκτόνωμεν ἀπεκτόνητε ἀπεκτόνωσῐ(ν)
optative ἀπεκτόνοιμῐ,
ἀπεκτονοίην 		ἀπεκτόνοις,
ἀπεκτονοίης 		ἀπεκτόνοι,
ἀπεκτονοίη 		ἀπεκτόνοιτον ἀπεκτονοίτην ἀπεκτόνοιμεν ἀπεκτόνοιτε ἀπεκτόνοιεν
imperative   ἀπέκτονε ἀπεκτονέτω ἀπεκτόνετον ἀπεκτονέτων   ἀπεκτόνετε ἀπεκτονόντων
middle/
passive 		indicative ἀπέκτᾰσμαι ἀπέκτᾰνσαι ἀπέκτᾰνται ἀπέκτᾰνθον ἀπέκτᾰνθον ἀπεκτᾰ́σμεθᾰ ἀπέκτᾰνθε ἀπεκτᾰ́νᾰται
subjunctive ἀπεκτᾰσμένος ὦ ἀπεκτᾰσμένος ᾖς ἀπεκτᾰσμένος ᾖ ἀπεκτᾰσμένω ἦτον ἀπεκτᾰσμένω ἦτον ἀπεκτᾰσμένοι ὦμεν ἀπεκτᾰσμένοι ἦτε ἀπεκτᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀπεκτᾰσμένος εἴην ἀπεκτᾰσμένος εἴης ἀπεκτᾰσμένος εἴη ἀπεκτᾰσμένω εἴητον/εἶτον ἀπεκτᾰσμένω εἰήτην/εἴτην ἀπεκτᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀπεκτᾰσμένοι εἴητε/εἶτε ἀπεκτᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀπέκτᾰνσο ἀπεκτᾰ́νθω ἀπέκτᾰνθον ἀπεκτᾰ́νθων   ἀπέκτᾰνθε ἀπεκτᾰ́νθων
active middle/passive
infinitive ἀπεκτονέναι ἀπεκτάνθαι
participle m ἀπεκτονώς ἀπεκτᾰσμένος
f ἀπεκτονυῖᾰ ἀπεκτᾰσμένη
n ἀπεκτονός ἀπεκτᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀπεκτόνειν, ἀπεκτᾰ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπεκτόνειν,
ἀπεκτόνη 		ἀπεκτόνεις,
ἀπεκτόνης 		ἀπεκτόνει(ν) ἀπεκτόνετον ἀπεκτονέτην ἀπεκτόνεμεν ἀπεκτόνετε ἀπεκτόνεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀπεκτᾰ́σμην ἀπέκτᾰνσο ἀπέκτᾰντο ἀπέκτᾰνθον ἀπεκτᾰ́νθην ἀπεκτᾰ́σμεθᾰ ἀπέκτᾰνθε ἀπεκτᾰ́νᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

The passive forms are late; in the classical language they are suppleted by the corresponding active forms of ἀποθνῄσκω (apothnḗiskō). However, the aorist middle ἀπέκτατο (apéktato) is used with passive meaning in Homer.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia