ἀριδείκετος

Ancient Greek

Etymology

ἀρι- (ari-) +‎ δείκνῡμι (deíknūmi) +‎ -τος (-tos)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ri.děː.ke.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.riˈdi.ke.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.riˈði.ce.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.riˈði.ce.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.riˈði.ce.tos/

Adjective

ἀρῐδείκετος • (arideíketos) m or f (neuter ἀρῐδείκετον); second declension

glorious, renowned

Declension

Second declension of ἀρῐδείκετος; ἀρῐδείκετον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἀρῐδείκετος arideíketos	ἀρῐδείκετον arideíketon	ἀρῐδεικέτω arideikétō	ἀρῐδεικέτω arideikétō	ἀρῐδείκετοι arideíketoi	ἀρῐδείκετᾰ arideíketa
Genitive	ἀρῐδεικέτου arideikétou	ἀρῐδεικέτου arideikétou	ἀρῐδεικέτοιν arideikétoin	ἀρῐδεικέτοιν arideikétoin	ἀρῐδεικέτων arideikétōn	ἀρῐδεικέτων arideikétōn
Dative	ἀρῐδεικέτῳ arideikétōi	ἀρῐδεικέτῳ arideikétōi	ἀρῐδεικέτοιν arideikétoin	ἀρῐδεικέτοιν arideikétoin	ἀρῐδεικέτοις arideikétois	ἀρῐδεικέτοις arideikétois
Accusative	ἀρῐδείκετον arideíketon	ἀρῐδείκετον arideíketon	ἀρῐδεικέτω arideikétō	ἀρῐδεικέτω arideikétō	ἀρῐδεικέτους arideikétous	ἀρῐδείκετᾰ arideíketa
Vocative	ἀρῐδείκετε arideíkete	ἀρῐδείκετον arideíketon	ἀρῐδεικέτω arideikétō	ἀρῐδεικέτω arideikétō	ἀρῐδείκετοι arideíketoi	ἀρῐδείκετᾰ arideíketa
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἀρῐδεικέτως arideikétōs		ἀρῐδεικετώτερος arideiketṓteros		ἀρῐδεικετώτᾰτος arideiketṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἀριδείκετος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia