From ἀρτάω (artáō, “to attach”) + -μων (-mōn).
ᾰ̓ρτέμων • (ărtémōn) m (genitive ᾰ̓ρτέμονος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ᾰ̓ρτέμων ho ărtémōn |
τὼ ᾰ̓ρτέμονε tṑ ărtémone |
οἱ ᾰ̓ρτέμονες hoi ărtémones | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ᾰ̓ρτέμονος toû ărtémonos |
τοῖν ᾰ̓ρτεμόνοιν toîn ărtemónoin |
τῶν ᾰ̓ρτεμόνων tôn ărtemónōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ᾰ̓ρτέμονῐ tôi ărtémonĭ |
τοῖν ᾰ̓ρτεμόνοιν toîn ărtemónoin |
τοῖς ᾰ̓ρτέμοσῐ / ᾰ̓ρτέμοσῐν toîs ărtémosĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν ᾰ̓ρτέμονᾰ tòn ărtémonă |
τὼ ᾰ̓ρτέμονε tṑ ărtémone |
τοὺς ᾰ̓ρτέμονᾰς toùs ărtémonăs | ||||||||||
| Vocative | ᾰ̓ρτέμον ărtémon |
ᾰ̓ρτέμονε ărtémone |
ᾰ̓ρτέμονες ărtémones | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||