From ϝέτος (wétos), from Proto-Hellenic *wétos, from Proto-Indo-European *wétos (“year”). Cognates include Latin vetus and Sanskrit वत्स (vatsá). See also Ancient Greek πέρυσι (pérusi).[1]
ἔτος • (étos) n (genitive ἔτεος or ἔτους); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ἔτος tò étos |
τὼ ἔτει tṑ étei |
τᾰ̀ ἔτη tà étē | ||||||||||
Genitive | τοῦ ἔτους toû étous |
τοῖν ἐτοῖν toîn etoîn |
τῶν ἐτῶν tôn etôn | ||||||||||
Dative | τῷ ἔτῃ / ἔτει tôi étēi / étei |
τοῖν ἐτοῖν toîn etoîn |
τοῖς ἔτεσῐ / ἔτεσῐν toîs étesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ ἔτος tò étos |
τὼ ἔτει tṑ étei |
τᾰ̀ ἔτη tà étē | ||||||||||
Vocative | ἔτος étos |
ἔτει étei |
ἔτη étē | ||||||||||
Notes: |
|
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἔτος étos |
ἔτει / ἔτεε étei / étee |
ἔτεᾰ étea | ||||||||||
Genitive | ἔτεος / ἔτευς éteos / éteus |
ἐτέοιν etéoin |
ἐτέων etéōn | ||||||||||
Dative | ἔτει / ἔτεῐ̈ étei / éteï |
ἐτέοιν etéoin |
ἔτεσῐ / ἔτεσῐν étesi(n) | ||||||||||
Accusative | ἔτος étos |
ἔτει / ἔτεε étei / étee |
ἔτεᾰ étea | ||||||||||
Vocative | ἔτος étos |
ἔτει / ἔτεε étei / étee |
ἔτεᾰ étea | ||||||||||
Notes: |
|