From ὀστρακίζω (ostrakízō) + -μός (-mós).
ὀστρᾰκῐσμός • (ostrăkĭsmós) m (genitive ὀστρᾰκῐσμοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ὀστρᾰκῐσμός ho ostrăkĭsmós |
τὼ ὀστρᾰκῐσμώ tṑ ostrăkĭsmṓ |
οἱ ὀστρᾰκῐσμοί hoi ostrăkĭsmoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ὀστρᾰκῐσμοῦ toû ostrăkĭsmoû |
τοῖν ὀστρᾰκῐσμοῖν toîn ostrăkĭsmoîn |
τῶν ὀστρᾰκῐσμῶν tôn ostrăkĭsmôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ὀστρᾰκῐσμῷ tôi ostrăkĭsmôi |
τοῖν ὀστρᾰκῐσμοῖν toîn ostrăkĭsmoîn |
τοῖς ὀστρᾰκῐσμοῖς toîs ostrăkĭsmoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν ὀστρᾰκῐσμόν tòn ostrăkĭsmón |
τὼ ὀστρᾰκῐσμώ tṑ ostrăkĭsmṓ |
τοὺς ὀστρᾰκῐσμούς toùs ostrăkĭsmoús | ||||||||||
| Vocative | ὀστρᾰκῐσμέ ostrăkĭsmé |
ὀστρᾰκῐσμώ ostrăkĭsmṓ |
ὀστρᾰκῐσμοί ostrăkĭsmoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||