Te damos la bienvenida, estás en esta página web buscando el significado de diligo. En esta web no solo tendrás la posibilidad de hallar la totalidad de las acepciones que se encuentran en el diccionarios de la palabra diligo, sino que igualmente te contaremos su etimología, sus especificaciones y podrás conocer el modo en que se dice diligo en singular y en plural. Cualquier cosa que es necesario conocer sobre la palabra diligo lo tienes aquí. La definición de la palabra diligo contribuirá a que tengas más acierto y pertinencia cuando sea la hora de charlar o componer tus documentos. Conocer la definición dediligo, así como las definiciones de otras palabras, fortifican el léxico y nos brindan mayores y mejores capacidades lingüísticas.
Etimología 1
Del prefijo dis- y legō1 ("coger").[1]
Verbo transitivo
presente activo dīligō, presente infinitivo dīligere, perfecto activo dīlēxī, supino dīlēctum.
- 1
- Amar, apreciar mucho.[1]
- 2
- Expresando una emoción más moderada que amō ("amar"), aunque no siempre claramente distinguible de acepción 1: apreciar, estimar.[1]
- 3
- Dividir, partir, cortar (en dos, en pedazos).[1]
Conjugación
Flexión de dīligōtercera conjugación, perfecto con s
indicativo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
dīligō
|
dīligis
|
dīligit
|
dīligimus
|
dīligitis
|
dīligunt
|
imperfecto
|
dīligēbam
|
dīligēbās
|
dīligēbat
|
dīligēbāmus
|
dīligēbātis
|
dīligēbant
|
futuro
|
dīligam
|
dīligēs
|
dīliget
|
dīligēmus
|
dīligētis
|
dīligent
|
perfecto
|
dīlēxī
|
dīlēxistī
|
dīlēxit
|
dīlēximus
|
dīlēxistis
|
dīlēxērunt, dīlēxēre
|
pluscuamperfecto
|
dīlēxeram
|
dīlēxerās
|
dīlēxerat
|
dīlēxerāmus
|
dīlēxerātis
|
dīlēxerant
|
futuro perfecto
|
dīlēxerō
|
dīlēxeris
|
dīlēxerit
|
dīlēxerimus
|
dīlēxeritis
|
dīlēxerint
|
pasivo
|
presente
|
dīligor
|
dīligeris, dīligere
|
dīligitur
|
dīligimur
|
dīligiminī
|
dīliguntur
|
imperfecto
|
dīligēbar
|
dīligēbāris, dīligēbāre
|
dīligēbātur
|
dīligēbāmur
|
dīligēbāminī
|
dīligēbantur
|
futuro
|
dīligar
|
dīligēris, dīligēre
|
dīligētur
|
dīligēmur
|
dīligēminī
|
dīligentur
|
perfecto
|
dīlēctus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
dīlēctus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
|
futuro perfecto
|
dīlēctus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
|
subjuntivo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
dīligam
|
dīligās
|
dīligat
|
dīligāmus
|
dīligātis
|
dīligant
|
imperfecto
|
dīligerem
|
dīligerēs
|
dīligeret
|
dīligerēmus
|
dīligerētis
|
dīligerent
|
perfecto
|
dīlēxerim
|
dīlēxerīs
|
dīlēxerit
|
dīlēxerīmus
|
dīlēxerītis
|
dīlēxerint
|
pluscuamperfecto
|
dīlēxissem
|
dīlēxissēs
|
dīlēxisset
|
dīlēxissēmus
|
dīlēxissētis
|
dīlēxissent
|
pasivo
|
presente
|
dīligar
|
dīligāris, dīligāre
|
dīligātur
|
dīligāmur
|
dīligāminī
|
dīligantur
|
imperfecto
|
dīligerer
|
dīligerēris, dīligerēre
|
dīligerētur
|
dīligerēmur
|
dīligerēminī
|
dīligerentur
|
perfecto
|
dīlēctus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
dīlēctus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
|
imperativos
|
activo
|
pasivo
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
|
singular
|
dīlige
|
dīligitō
|
dīligitō
|
dīligere
|
dīligitor
|
dīligitor
|
plural
|
dīligite
|
dīligitōte
|
dīliguntō
|
dīligiminī
|
—
|
dīliguntor
|
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
infinitivos
|
dīligere
|
dīlēxisse
|
dīlēctūrus -a,-um esse
|
dīligī
|
dīlēctus -a,-um esse
|
dīlēctum īrī
|
participios
|
dīligēns (dīligentis)
|
—
|
dīlēctūrus -a,-um
|
—
|
dīlēctus -a,-um
|
—
|
|
gerundio
|
gerundivo
|
supino
|
acusativo
|
genitivo
|
dativo/ablativo
|
acusativo
|
dativo/ablativo
|
dīligendum
|
dīligendī
|
dīligendō
|
dīligendus -a,-um
|
dīlēctum
|
dīlēctū
|
Etimología 2
Del prefijo dē y ligō1 ("ligar").[1]
Verbo transitivo
presente activo dīligō, presente infinitivo dīligāre perfecto activo dīligāvī, supino dīligātum.
- 1
- Variante de dēligō2 ("ligar").[1]
Conjugación
Flexión de dīligōprimera conjugación, perfecto con v
indicativo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
dīligō
|
dīligās
|
dīligat
|
dīligāmus
|
dīligātis
|
dīligant
|
imperfecto
|
dīligābam
|
dīligābās
|
dīligābat
|
dīligābāmus
|
dīligābātis
|
dīligābant
|
futuro
|
dīligābō
|
dīligābis
|
dīligābit
|
dīligābimus
|
dīligābitis
|
dīligābunt
|
perfecto
|
dīligāvī
|
dīligāvistī
|
dīligāvit
|
dīligāvimus
|
dīligāvistis
|
dīligāvērunt, dīligāvēre
|
pluscuamperfecto
|
dīligāveram
|
dīligāverās
|
dīligāverat
|
dīligāverāmus
|
dīligāverātis
|
dīligāverant
|
futuro perfecto
|
dīligāverō
|
dīligāveris
|
dīligāverit
|
dīligāverimus
|
dīligāveritis
|
dīligāverint
|
pasivo
|
presente
|
dīligor
|
dīligāris, dīligāre
|
dīligātur
|
dīligāmur
|
dīligāminī
|
dīligantur
|
imperfecto
|
dīligābar
|
dīligābāris, dīligābāre
|
dīligābātur
|
dīligābāmur
|
dīligābāminī
|
dīligābantur
|
futuro
|
dīligābor
|
dīligāberis, dīligābere
|
dīligābitur
|
dīligābimur
|
dīligābiminī
|
dīligābuntur
|
perfecto
|
dīligātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
dīligātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
|
futuro perfecto
|
dīligātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
|
subjuntivo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
dīligem
|
dīligēs
|
dīliget
|
dīligēmus
|
dīligētis
|
dīligent
|
imperfecto
|
dīligārem
|
dīligārēs
|
dīligāret
|
dīligārēmus
|
dīligārētis
|
dīligārent
|
perfecto
|
dīligāverim
|
dīligāverīs
|
dīligāverit
|
dīligāverīmus
|
dīligāverītis
|
dīligāverint
|
pluscuamperfecto
|
dīligāvissem
|
dīligāvissēs
|
dīligāvisset
|
dīligāvissēmus
|
dīligāvissētis
|
dīligāvissent
|
pasivo
|
presente
|
dīliger
|
dīligēris, dīligēre
|
dīligētur
|
dīligēmur
|
dīligēminī
|
dīligentur
|
imperfecto
|
dīligārer
|
dīligārēris, dīligārēre
|
dīligārētur
|
dīligārēmur
|
dīligārēminī
|
dīligārentur
|
perfecto
|
dīligātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
dīligātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
|
imperativos
|
activo
|
pasivo
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
|
singular
|
dīligā
|
dīligātō
|
dīligātō
|
dīligāre
|
dīligātor
|
dīligātor
|
plural
|
dīligāte
|
dīligātōte
|
dīligantō
|
dīligāminī
|
—
|
dīligantor
|
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
infinitivos
|
dīligāre
|
dīligāvisse
|
dīligātūrus -a,-um esse
|
dīligārī
|
dīligātus -a,-um esse
|
dīligātum īrī
|
participios
|
dīligāns (dīligantis)
|
—
|
dīligātūrus -a,-um
|
—
|
dīligātus -a,-um
|
—
|
|
gerundio
|
gerundivo
|
supino
|
acusativo
|
genitivo
|
dativo/ablativo
|
acusativo
|
dativo/ablativo
|
dīligandum
|
dīligandī
|
dīligandō
|
dīligandus -a,-um
|
dīligātum
|
dīligātū
|
Referencias y notas
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.
Separar diligo en sílabas
Existe la posibilidad de que además todos los datos que te hemos aportado en lo tocante a la palabra diligo, a su vez te enseñemos la manera de cómo separarla en sílabas. Si te interesa si quieres aprender a dividir diligo en sílabas.
Listado de errores ortográficos de diligo
Abajo te incluimos una lista con los principales errores ortográficos, con la finalidad de que los tengas en cuenta y sepas cómo no cometerlos.Sin más demora, aquí tienes el listado de errores ortográficos de diligo