Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|---|
Non muté | beajour | beajourien | beajourion |
Adoucissante | veajour | veajourien | veajourion |
Durcissante | peajour | peajourien | peajourion |
beajourien \be.a.ˈʒu.rjɛn\ masculin
Dilun, un treñ marc’hadourezh o tont eus Paris, e-kreiz ar vougenn, a voe diarbennet e Versailh gant un treñ beajourien eus tro Paris hag a vruzunas ar gweturioù diwezhañ.— (An hentoù houarn gwechall, Arvor, no 113, 14 mars 1943, page 2)
An treñ a erruas. Eur cʼhombod hep re a veajourien o doa kavet.— (Abeozen, Hervelina Geraouell, Skridoù Breizh, Brest, 1943, page 81)
, « daoust ha nacʼh a reot e vezecʼh o tagañ ar veajourien war an hentoù pan emañ dirazocʼh frouezh ho laeroñsioù » ?— (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 70)
Bez’ ez omp un tamm ’vel beajourien chomet war ar c’hae en ti-gar : gwelet hon eus hor mignoned o vont kuit, hag emaomp aze hon-unan hep gellout lavaret petra int deuet da vezañ.— (Job an Irien, Kala-Goañv, in Ya!, no 437, 25 octobre 2013, page 9)