Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord avant-gardist. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord avant-gardist, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je avant-gardist in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord avant-gardist is hier. De definitie van het woord avant-gardist zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vanavant-gardist, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
lid van de voorhoede, met name in de kunst van rond de eerste wereldoorlog
Zeker, Malevitsj, Tatlin en vele andere avant-gardisten zagen overeenkomsten tussen de revolutie in de kunst die ze zelf in het laatste decennium van het tsaristische Rusland hadden ontketend en de Oktoberrevolutie die dit jaar een eeuw geleden plaatsvond. In hun enthousiasme over de Revolutie zwoeren ‘constructivisten’ als Alexander Rodstjenko, van wie een aantal affiches is te zien, de ‘burgerlijke’ schilderkunst zelfs helemaal af en wierpen zich op het ontwerpen van nuttige dingen als meubels, kleding en kachels. In ruil voor hun steun aan het communistische regime werden ze beloond met docentschappen aan hogescholen voor kunst en vormgeving. Toch zagen communistische leiders als Lenin en Trotski eigenlijk niets in avant-gardistische kunst en constructivistische vormgeving. Niet alleen hielden ze er zelf niet van, maar ook wisten ze zeker dat boeren en arbeiders er niets van begrepen. Maar doordat ze het in de eerste jaren na de Revolutie druk hadden met een bloedige Burgeroorlog tussen Roden en Witten en het behoud van de macht, lieten ze de avant-gardisten hun gang gaan. Zodra de Witten in 1922 definitief waren verslagen, raakte de avant-gardistische kunst echter steeds meer in het gedrang om ten slotte in het begin van de jaren dertig onder Stalin van het toneel te verdwijnen.[2]
Het gebruik van moeilijke, moderne kunst als politieke propaganda voor de VS is een van de vele paradoxen in Kunst & politiek . Met een goed oog voor ongerijmdheden laat Segal in zes heldere essays over onder meer kunst in nazi-Duitsland en in de Volksrepubliek China zien dat de verhouding tussen kunst en politiek zelden eenduidig was tussen 1914 en 2014. Zo bleken tal van Duitse en Franse avant-gardisten, die vóór 1914 veel werk hadden gemaakt van het shockeren van de burgerij, bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog doodgewone nationalisten.[3]
.jpg)