Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord
levenswet. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord
levenswet, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je
levenswet in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord
levenswet is hier. De definitie van het woord
levenswet zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie van
levenswet, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
de levenswet v / m
- regels waaraan men zich moet houden om goed te leven
- In De twaalf wetten van mijn vader verweeft Wolf gedachten over haar eigen innerlijke spirituele groeiproces met haar vaders biografie en zijn levenslessen. ‘Wees stil en luister’, ‘Zeg het in eigen woorden’ en ‘Fouten horen bij het concept’, zijn voorbeelden van zijn levenswetten. Hij reikt haar gedichten aan van Dickinson, Chaucer en Shelley waarin dezelfde levensboodschap klinkt. Maar ook een verkeersbord bevat poëzie: Stop. Go Back. You Are Going The Wrong Way. ‘Je hoeft je er niet voor te schamen als je de verkeerde kant op gaat,’ zo leert het verkeersbord Wolf. Haar vader vult haar aan: ‘volmaaktheid is de vijand van het goede.’ [2]
- „Alle centrale ideeën van het christelijk geloof”, aldus Bavinck, „zoals God, schepping, mens, zonde, redding, levenswet, het einde der wereld, worden in de meeste religies gevonden. Maar zij worden allemaal op een fundamenteel andere wijze begrepen en in een geheel ander verband gebruikt. Hoe dieper men in hen doordringt, hoe dieper men zich ervan bewust wordt dat in de niet-christelijke religies alles anders is.” Dan valt vast te stellen dat dit ook geldt voor het actuele ietsisme. [3]
- Bron voor christenpolitici is Gods dynamische levenswet voor leven én cultuur. Het conservatisme is kritiekloos ten opzichte van de negatieve kanten van cultuurmachten en zal christenen daarom niet geheel kunnen bekoren, betoogt prof. dr. ir. Egbert Schuurman. [4]
91 % |
van de Nederlanders;
|
92 % |
van de Vlamingen.[5]
|