Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord
non-interventie. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord
non-interventie, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je
non-interventie in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord
non-interventie is hier. De definitie van het woord
non-interventie zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie van
non-interventie, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
de non-interventie v
- het beginsel dat staten zich, niet gewapenderhand of anderszins, in de interne politieke aangelegenheden van andere staten mengen
- „De internationale wereld heeft de Libiërs te snel aan hun lot overgelaten. Maar vergelijk Libië eens met Syrië, waar geen interventie plaatsvond. Dat land is geen chaos, maar een hyper-chaos met 400.000 doden. De resultaten van interventie in Libië zijn oneindig veel beter dan de resultaten van non-interventie in Syrië. IS heeft zich kunnen vestigen in Irak en Syrië. Maar in Libië zijn de jihadisten teruggedrongen door Libische strijders zelf. IS heeft zich veel dieper ingegraven in landen waar geen interventie heeft plaatsgevonden. [2]
- Het theoretische fundament van de norm van non-interventie kan begrepen worden door de beginselen van soevereiniteit en het politieke zelfbeschikkingsrecht in ogenschouw te nemen. Deze principes, non-interventionisme genaamd, is gebaseerd op de gedachte dat een staat niet dient in te grijpen in de interne politiek van een ander land, gebaseerd op principes van soevereiniteit en zelfbeschikking. Historische voorbeelden van voorstanders van non-interventionisme waren de Amerikaanse presidenten George Washington en Thomas Jefferson, die zich niet wilden bemoeien met Europese oorlogen terwijl ze vrijhandel wilden behouden. Andere bekende internationale voorstanders zijn de Amerikaanse senator Robert Taft en presidentskandidaat Ron Paul. In Nederland is de Libertarische Partij de enige partij die de visie expliciet verdedigt.[3]