staccato

• Geluid:  staccato    (hulp, bestand)

• stac·ca·to

• Leenwoord uit het Italiaans, in de betekenis van ‘bijwoord: kort aangehouden (van noten)’ voor het eerst aangetroffen in 1772 ^[1]
• afkomstig van het italiaanse staccare = losmaken

staccato

1. het kort en niet verbonden spelen van muzieknoten, niet vloeiend maar houterig bewegen

   • Heel soms baadt het podium in het licht en stellen de dansers zich in een rij op voor een synchrone choreografie van staccato krampende en stuiptrekkende bewegingen. ^[2] 
   • 'Hier moeten we absoluut gelijk zijn.' Hij wees op een staccato passage in het allegro giocoso van Brahms' vioolconcert in D groot. ^[3] 

het staccato o

1. het uit korte losse onderdelen bestaande

   • In mooi staccato draven de liedjes voorbij, met opgewekt timbre verklaart ze de oorlog aan goede smaak, in liedjes als I Don’t Care en Good Men.^[4] 

• Het woord staccato staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "staccato" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.