Hej, du har kommit hit för att leta efter betydelsen av ordet
brinco . I DICTIOUS hittar du inte bara alla ordboksbetydelser av ordet
brinco , utan du får också veta mer om dess etymologi, dess egenskaper och hur man säger
brinco i singular och plural. Allt du behöver veta om ordet
brinco finns här. Definitionen av ordet
brinco hjälper dig att vara mer exakt och korrekt när du talar eller skriver dina texter. Genom att känna till definitionen av
brinco och andra ord berikar du ditt ordförråd och får tillgång till fler och bättre språkliga resurser.
Wikipédia
Brinco ornando uma orelha
Substantivo1
brin .co , masculino , singular
jogo de crianças, divertimento, folguedo
adorno usado na orelha , podendo ser perfurante ou de pressão
Tradução
De 2 (adorno usado na orelha)
Substantivo2
brin .co , masculino , singular
primor no acabamento
primor na arrumação e/ou limpeza
Deixou a casa um brinco .
Deixou seu quarto e a sala que eu pedi para arrumar um brinco .
brin .co
primeira pessoa do singular do presente do modo indicativo verbo brincar
"brinco" é uma forma flexionada de brincar . As alterações feitas aqui devem referir-se apenas à forma flexionada.
Etimologia
Do latim vinculum (la ) .
Pronúncia
Brasil
Portugal
Ver também
No Wikcionário
Ligações externas
“brinco ”, in Aulete , Francisco Júlio de Caldas , iDicionário Aulete . Lexikon Editora Digital.
”brinco ”, in Trevisan , R. (coord.); Weiszflog , W. (ed.). Michaelis: Moderno Dicionário da Língua Portuguesa . São Paulo: Melhoramentos , 2012 (nova ortografia). ISBN 978-85-06-06953-0
“brinco ”, in Dicionário Aberto
”brinco ”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa , 2010
”brinco ”, na Infopédia
“brinco ” no Portal da Língua Portuguesa . Instituto de Linguística Teórica e Computacional .
Busca no Vocabulário Ortográfico da Língua Portuguesa da Academia Brasileira de Letras .
Substantivo1
brin .co , masculino , singular
brinco , brinquedo , jogo de crianças, divertimento, folguedo
pulo , salto, ação de brincar de pular, de saltitar
Sinónimo
Etimologia
Regressivo de brincar . Talvez da raiz germana *blinkan, "gracejar".
Substantivo2
brin .co , masculino , singular
brinco , adorno usado na orelha
aro ou arame que lhe é posto ao porco no focinho para evitar que foce
Etimologia
Do latim vinculum (la ) .
Ligações externas