Allah

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi الله‎, o da Arapça ﷲ‎ (llāh). (Bir görüşe göre Arapça belirli tanımlık olan el edatı ve tanrı mânâsına gelen ilâh kelimesinin birleşmesiyle ortaya çıkmıştır. Daha çok yabancı yazarların gösterdiği bir temayüle göre Allah lafzı, Câhiliye Devri Arapları’nın putlarından olan el-Lât (اللات) veya Ârâmîce elâhâ (الاها) kelimelerinden alınmıştır. Allah inancı dışındaki inançlara bağlı olanlar, Arapça konuşurken başka başka varlıklar veya putlar için ilâh kelimesini kullanabilmektedir. Allah ise bir özel isim olarak sadece İslâm inancındaki tek ve eşi benzeri olmayan yaratıcıyı ifade etmek üzere kullanılması bakımından ilâh kelimesinden farklıdır.) Esmâu'l-Husnâ olarak bilinen 99 ismin çoğunlukla fail ve mübalağa-ı fail kalıbında olması göz önünde bulundurulduğunda Arapça ulûhiyyet sözünün mübalağa-ı faili olması da muhtemel görünmektedir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /al.ˈlah/
• Heceleme: Al‧lah

Özel ad

Allah (belirtme hâli Allah'ı)

1. (İslâm) İslamiyet'e göre eşi benzeri olmayan tek yaratıcı

   eş anlamlıları: Hüda, Mevla, Rab, Tanrı

   • M.S. 609–632, Kur'an, 112:1-4
     De ki: "Allah Ehad'dır. Allah Samet'tir. Hiç kimse ondan doğmamış ve o doğrulmamıştır. Eşi benzeri olmayan ilahtır."

Çekimleme

Üst kavramlar

• ilah

Atasözleri

Deyimler

Kelime birliktelikleri

• Allah'a ısmarladık

Türetilmiş kavramlar

Çeviriler

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "Allah" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de Allah

Almanca

Köken

Arapça الله‎ (el-lāh)

Söyleniş

• IPA^(anahtar):
• Heceleme: Al‧lah

Özel ad

Allah e (tamlayan hâli Allahs, çoğulu yok)

1. (İslâm) Allah

Azerice

Köken

Arapça ﷲ‎ (llāh).

Söyleniş

• Heceleme: Al‧lah

Özel ad

Allah

1. (İslâm) Allah, Hak

Gagavuzca

Köken

Arapça ﷲ‎ (llāh).

Söyleniş

• Heceleme: Al‧lah

Özel ad

Allah

1. (İslâm) Allah, Hak

İsveççe

Köken

Arapça ﷲ‎ (llāh).

Söyleniş

• Heceleme: Al‧lah

Özel ad

Allah g

1. (İslâm) Allah

Norveççe

Köken

Arapça ﷲ‎ (llāh).

Söyleniş

• Heceleme: Al‧lah

Özel ad

Allah e

1. (İslâm) Allah