Osmanlı Türkçesi الله (Allah) sözcüğünden devralındı. Osmanlı Türkçesi sözcük Arapça اَللّٰه (el-lāh) sözcüğünden alıntıdır. (Bir görüşe göre Arapça belirli tanımlık olan el edatı ve tanrı mânâsına gelen ilâh kelimesinin birleşmesiyle ortaya çıkmıştır. Daha çok yabancı yazarların gösterdiği bir temayüle göre Allah lafzı, Câhiliye Devri Arapları’nın putlarından olan el-Lât (اللات) veya Ârâmîce elâhâ (الاها) kelimelerinden alınmıştır.[1] Allah inancı dışındaki inançlara bağlı olanlar, Arapça konuşurken başka başka varlıklar veya putlar için ilâh kelimesini kullanabilmektedir. Allah ise bir özel isim olarak sadece İslâm inancındaki tek ve eşi benzeri olmayan yaratıcıyı ifade etmek üzere kullanılması bakımından ilâh kelimesinden farklıdır.) Esmâu'l-Husnâ olarak bilinen 99 ismin çoğunlukla fail ve mübalağa-ı fail kalıbında olması göz önünde bulundurulduğunda Arapça ulûhiyyet sözünün mübalağa-ı faili olması da muhtemel görünmektedir.
Allah (belirtme hâli Allah'ı)
| tekil | çoğul | ||
|---|---|---|---|
| yalın | Allah | — | |
| belirtme | Allah'ı | — | |
| yönelme | Allah'a | — | |
| bulunma | Allah'ta | — | |
| ayrılma | Allah'tan | — | |
| tamlayan | Allah'ın | — | |
| iyelik | |||
| tekil | çoğul | ||
| 1. tekil | yalın | Allah'ım | — |
| belirtme | Allah'ımı | — | |
| yönelme | Allah'ıma | — | |
| bulunma | Allah'ımda | — | |
| ayrılma | Allah'ımdan | — | |
| tamlayan | Allah'ımın | — | |
| 2. tekil | yalın | Allah'ın | — |
| belirtme | Allah'ını | — | |
| yönelme | Allah'ına | — | |
| bulunma | Allah'ında | — | |
| ayrılma | Allah'ından | — | |
| tamlayan | Allah'ının | — | |
| 3. tekil | yalın | Allah'ı | — |
| belirtme | Allah'ını | — | |
| yönelme | Allah'ına | — | |
| bulunma | Allah'ında | — | |
| ayrılma | Allah'ından | — | |
| tamlayan | Allah'ının | — | |
| 1. çoğul | yalın | Allah'ımız | — |
| belirtme | Allah'ımızı | — | |
| yönelme | Allah'ımıza | — | |
| bulunma | Allah'ımızda | — | |
| ayrılma | Allah'ımızdan | — | |
| tamlayan | Allah'ımızın | — | |
| 2. çoğul | yalın | Allah'ınız | — |
| belirtme | Allah'ınızı | — | |
| yönelme | Allah'ınıza | — | |
| bulunma | Allah'ınızda | — | |
| ayrılma | Allah'ınızdan | — | |
| tamlayan | Allah'ınızın | — | |
| 3. çoğul | yalın | Allah'ı | — |
| belirtme | Allah'ını | — | |
| yönelme | Allah'ına | — | |
| bulunma | Allah'ında | — | |
| ayrılma | Allah'ından | — | |
| tamlayan | Allah'ının | — | |
|
Allah e (tamlayan hâli Allahs, çoğulu yok)
Allah
Allah
Allah g
Allah e