Müslüman

Osmanlı Türkçesi مسلمان‎, Arapça مُسْلِم‎ (müslim, “teslim olan”).

• IPA^(anahtar):
• Heceleme: Müs‧lü‧man

• (İslâm: genelde): mü'min

• (İslâm): gayrimüslim, kâfir
• (İslâm: İbrahimî dinler): Hristiyan, Musevî, Sâbi’î

  (İbrahimî dinlerden türeyen dinler): Bahâi, Bahî, Dönme (Sabataycı), Dürzü, Nusayrî, Sih, Yezîdî

• (İslâm: çok tanrılı dinler): ateşperest, putperest
• (İslâm: çok tanrılı dinler): Hinduist, Jainist, Şintoist
• (İslâm: tanrısız dinler): Budist, Daoist (Taoist), Konfüçyüsçü

• (İslam): dinli

• (İslâm): İslâmcı, Kelâmcı, Kur'ancı, Sûfî
• (İslâm, Ehl-i Sünnet: Selef-i Sâlihîn): sahabe, tâbiîn, tebeut tâbiîn
• (İslâm, Emevîler): Mevâlî
• (İslâm: itikada göre): Alevî, Cebriye, Haricî, Mu'tezilî, Selefî, Sünnî, Şiî

• Süslüman

Müslüman (karşılaştırma daha Müslüman, üstünlük en Müslüman)

1. (İslâm) İslâm dinine mensup olan

• Müslüman insan: Müslüman adam, Müslüman kadın, Müslüman çocuk

Müslüman (belirtme hâli Müslümanı), çoğulu Müslümanlar

1. (İslâm) Allah'a teslim olan, emirlerini yerine getiren kimse
   • M.S. 609–632, Kur'an, 3:67
     "İbrahim ne Yahudi, ne de Hristiyan idi, fakat O Allah'ı bir tanıyan dosdoğru bir Müslüman idi."
2. (İslâm) İslâm dinine mensup olan kimse
   • „Fakat hem Sırpların eski müttefikleri olan Rusların yardımı, hem de coğrafî olarak daha iç kesimlerde bulunan Bosnalı Müslümanlara göre daha avantajlı olmaları sebebiyle bu ambargodan Bosnalı Sırplar neredeyse hiç etkilenmediler. Olan, zaten silah ve lojistik olarak çok zayıf olan Müslümanlara oldu.“^[1]

• (İslam): Kültür Müslümanı

• (İslâm): yalnız kendine Müslüman olmak

• Kuran (Diyanet İşleri Başkanlığı)

• Vikipedi'de Müslüman

• Türk Dil Kurumuna göre "Müslüman" maddesi