tasavvuf

Osmanlı Türkçesi تصوف‎ sözcüğünden, Arapça تَصَوُّف‎ (taṣavvüf).

• IPA^(anahtar): /ta.sav.ˈvuf/
• Heceleme: ta‧sav‧vuf

tasavvuf (belirtme hâli tasavvufu, çoğulu tasavvuflar)

1. (İslâm) Kur'an'da önerilen ve Peygamber'in hayatında uygulamaları görülen hayat tarzını yaşama gayreti

   Tasavvuf tarîki, nefsi ayıklayıp temizlemek ve rûhu pâk ederek lâhut âlemine yükselmek yoludur. — Pîr Galip Hasan Kuşçuoğlu

2. (İslâm, felsefe) Allah'ın vasıflarını ve Kâinat'ın oluşumunu varlık birliği anlayışıyla açıklayan dinî ve felsefî akım

   Bu dil derindir ve birçok tasavvuf deyimleri ile zengindir de! — F. R. Atay

• mistisizm

• (din): Bayramîlik, Bektâşîlik, Gâlibîlik, Halvetîlik, Haşhaşîlik, Haydarîlik, Hurûfilik, Kādirîlik, Kalenderîlik, Melâmîlik, Mevlevîlik, Nakşibendîlik, Nîmetallâhîlik, Rufâîlik, Safev’îyye, Sühreverdîlik, Şâzelîlik, Vefâîyye, Yesevîlik, Zâhîd’îyye
• (İslâm): ervah, evliya, veli
• Yâresânîlik

• dört kapı, edeb, emir, feyiz, intisab, mertebe, murākabe, nefsî tezkiye, nihayete erme, rabıta, seviye, Seyr-i Süluk, tarîk, tasfiye, tevcih, teveccüh, zuhûrât
• (insanlar): derviş, ehl-i tasavvuf, evliyâ, halîfe, ihvan, mürid, mürşid, şeyh, velî
• (yerler): meşkhâne, tekke, zâviye

• tasavvur

• Türk Dil Kurumuna göre "tasavvuf" maddesi

• Vikipedi'de tasavvuf

Arapça تَصَوُّف‎ (taṣavvüf).

• Heceleme: ta‧sav‧vuf

tasavvuf

1. (din) tasavvuf

   eş anlamlısı: so'fiylik