yabancı

Ayrıca bakınız: konuk

IPA^(anahtar): /ja.ban.ˈd͡ʒɯ/

Heceleme: ya‧ban‧cı

yabancı (belirtme hâli yabancıyı, çoğulu yabancılar)

yabancı hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. başka bir milletten olan, başka devlet uyruğunda olan kişi
2. belli bir yere veya kişiye mahsus olmayan kişi

• yabancılı, yabancısız, yabancıyken, yabancıyla, yabancıysa

yabancı (karşılaştırma daha yabancı, üstünlük en yabancı)

1. başka bir milletten olan, başka devlet uyruğunda olan, bigâne, ecnebî

   Bu toprak bizimdir, içinde yabancının işi yok. -R. E. Ünaydın}}

2. başka bir milletle ilgili olan, özge

   Hiçbir millet, milletimizden daha çok yabancı unsurların inanç ve âdetlerine riayet etmemiştir. -M. K. Atatürk}}

3. aileden, çevreden olmayan

   Ben, yabancı bir adam, neme lâzım, hiç sesimi çıkarmadım. -M. Ş. Esendal}}

4. bilinmeyen, tanınmayan

   Yabancı müşteri giremezdi kapısından. Gelenler hep edebiyat adamlarıydı. -Y. Z. Ortaç}}

5. aynı türden, aynı çeşitten olmayan

   Yağın içinde yabancı maddeler var.

6. bir konuda bilgisi, tecrübesi olmayan

   Bu uygulamanın yabancısıyım.

7. belli bir yere veya kişiye mahsus olmayan

   Yabancı arabalar buraya park edemez.

• Türk Dil Kurumuna göre "yabancı" maddesi

• Yabancı koyun kenara yatar,
• Yabancı koyun kenarda yatar