Flexion:accidere
Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes Flexion:accidere gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes Flexion:accidere, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man Flexion:accidere in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort Flexion:accidere wissen müssen. Die Definition des Wortes Flexion:accidere wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonFlexion:accidere und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.
accidere (Konjugation) (Latein)
zurück zu accidere
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | accidere | accidisse | — |
| Passiv | accidī | — | — |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| accidēns | — | — | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| accidendī | accidendus, -a, -um | — | — |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | accide! | — | acciditō! | — |
| Sg. 3. Pers. | acciditō! | — | ||
| Pl. 2. Pers. | accidite! | — | acciditōte! | |
| Pl. 3. Pers. | acciduntō! | — | ||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accidō | accidam | — | — |
| Sg. 2. Pers. | accidis | accidās | — | — |
| Sg. 3. Pers. | accidit | accidat | acciditur | accidātur |
| Pl. 1. Pers. | accidimus | accidāmus | — | — |
| Pl. 2. Pers. | acciditis | accidātis | — | — |
| Pl. 3. Pers. | accidunt | accidant | — | — |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accidēbam | acciderem | — | — |
| Sg. 2. Pers. | accidēbās | acciderēs | — | — |
| Sg. 3. Pers. | accidēbat | accideret | accidēbātur | acciderētur |
| Pl. 1. Pers. | accidēbāmus | acciderēmus | — | — |
| Pl. 2. Pers. | accidēbātis | acciderētis | — | — |
| Pl. 3. Pers. | accidēbant | acciderent | — | — |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accidam | — | ||
| Sg. 2. Pers. | accidēs | — | ||
| Sg. 3. Pers. | accidet | accidētur | ||
| Pl. 1. Pers. | accidēmus | — | ||
| Pl. 2. Pers. | accidētis | — | ||
| Pl. 3. Pers. | accident | — | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accidī | acciderim | — | — |
| Sg. 2. Pers. | accidistī | accideris | — | — |
| Sg. 3. Pers. | accidit | acciderit | — | — |
| Pl. 1. Pers. | accidimus | acciderimus | — | — |
| Pl. 2. Pers. | accidistis | accideritis | — | — |
| Pl. 3. Pers. | accidērunt | acciderint | — | — |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accideram | accidissem | — | — |
| Sg. 2. Pers. | acciderās | accidissēs | — | — |
| Sg. 3. Pers. | acciderat | accidisset | — | — |
| Pl. 1. Pers. | acciderāmus | accidissēmus | — | — |
| Pl. 2. Pers. | acciderātis | accidissētis | — | — |
| Pl. 3. Pers. | acciderant | accidissent | — | — |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | acciderō | — | ||
| Sg. 2. Pers. | accideris | — | ||
| Sg. 3. Pers. | acciderit | — | ||
| Pl. 1. Pers. | acciderimus | — | ||
| Pl. 2. Pers. | accideritis | — | ||
| Pl. 3. Pers. | acciderint | — | ||
accīdere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu accidere
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | accīdere | accīdisse | accīsūrum, -am, -um esse |
| Passiv | accīdī | accīsum, -am, -um esse | accīsum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| accīdēns | accīsus, -a, -um | accīsūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| accīdendī | accīdendus, -a, -um | accīsum | accīsū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | accīde! | accīdere! | accīditō! | accīditor! |
| Sg. 3. Pers. | accīditō! | accīditor! | ||
| Pl. 2. Pers. | accīdite! | accīdiminī! | accīditōte! | |
| Pl. 3. Pers. | accīduntō! | accīduntor! | ||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accīdō | accīdam | accīdor | accīdar |
| Sg. 2. Pers. | accīdis | accīdās | accīderis | accīdāris |
| Sg. 3. Pers. | accīdit | accīdat | accīditur | accīdātur |
| Pl. 1. Pers. | accīdimus | accīdāmus | accīdimur | accīdāmur |
| Pl. 2. Pers. | accīditis | accīdātis | accīdiminī | accīdāmini |
| Pl. 3. Pers. | accīdunt | accīdant | accīduntur | accīdantur |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accīdēbam | accīderem | accīdēbar | accīderer |
| Sg. 2. Pers. | accīdēbās | accīderēs | accīdēbāris | accīderēris |
| Sg. 3. Pers. | accīdēbat | accīderet | accīdēbātur | accīderētur |
| Pl. 1. Pers. | accīdēbāmus | accīderēmus | accīdēbāmur | accīderēmur |
| Pl. 2. Pers. | accīdēbātis | accīderētis | accīdēbāminī | accīderēminī |
| Pl. 3. Pers. | accīdēbant | accīderent | accīdēbantur | accīderentur |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accīdam | accīdar | ||
| Sg. 2. Pers. | accīdēs | accīdēris | ||
| Sg. 3. Pers. | accīdet | accīdētur | ||
| Pl. 1. Pers. | accīdēmus | accīdēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | accīdētis | accīdēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | accīdent | accīdentur | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accīdī | accīderim | accīsus, -a, -um sum | accīsus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. | accīdistī | accīderis | accīsus, -a, -um es | accīsus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. | accīdit | accīderit | accīsus, -a, -um est | accīsus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. | accīdimus | accīderimus | accīsī, -ae, -a sumus | accīsī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. | accīdistis | accīderitis | accīsī, -ae, -a estis | accīsī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. | accīdērunt | accīderint | accīsī, -ae, -a sunt | accīsī, -ae, -a sint |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accīderam | accīdissem | accīsus, -a, -um eram | accīsus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. | accīderās | accīdissēs | accīsus, -a, -um erās | accīsus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. | accīderat | accīdisset | accīsus, -a, -um erat | accīsus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. | accīderāmus | accīdissēmus | accīsī, -ae, -a erāmus | accīsī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. | accīderātis | accīdissētis | accīsī, -ae, -a erātis | accīsī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. | accīderant | accīdissent | accīsī, -ae, -a erant | accīsī, -ae, -a essent |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accīderō | accīsus, -a, -um erō | ||
| Sg. 2. Pers. | accīderis | accīsus, -a, -um eris | ||
| Sg. 3. Pers. | accīderit | accīsus, -a, -um erit | ||
| Pl. 1. Pers. | accīderimus | accīsī, -ae, -a erimus | ||
| Pl. 2. Pers. | accīderitis | accīsī, -ae, -a eritis | ||
| Pl. 3. Pers. | accīderint | accīsī, -ae, -a erunt | ||