Infinitive | |||
---|---|---|---|
Präsens | alloquī | ||
Perfekt | allocūtum, -am, -um esse | ||
Futur | allocūtūrum, -am, -um esse | ||
Partizipien | |||
Präsens | alloquēns | ||
Perfekt | allocūtus, -a, -um | ||
Futur | allocūtūrus, -a, -um | ||
Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
Gerundium | Gerundivum passivische Bedeutung |
Supinum I | Supinum II |
alloquendī | alloquendus, -a, -um | allocūtum | allocūtū |
Person | Präsens | Futur | ||
---|---|---|---|---|
Sg. 2. Pers. | alloquere! | alloquitor! | ||
Sg. 3. Pers. | alloquitor! | |||
Pl. 2. Pers. | alloquiminī! | |||
Pl. 3. Pers. | alloquuntor! |
Präsens | ||||
---|---|---|---|---|
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | alloquor | alloquar | ||
Sg. 2. Pers. | alloqueris | alloquāris | ||
Sg. 3. Pers. | alloquitur | alloquātur | ||
Pl. 1. Pers. | alloquimur | alloquāmur | ||
Pl. 2. Pers. | alloquiminī | alloquāmini | ||
Pl. 3. Pers. | alloquuntur | alloquantur | ||
Text | ||||
Imperfekt | ||||
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | alloquēbar | alloquerer | ||
Sg. 2. Pers. | alloquēbāris | alloquerēris | ||
Sg. 3. Pers. | alloquēbātur | alloquerētur | ||
Pl. 1. Pers. | alloquēbāmur | alloquerēmur | ||
Pl. 2. Pers. | alloquēbāminī | alloquerēminī | ||
Pl. 3. Pers. | alloquēbantur | alloquerentur | ||
Text | ||||
Futur I | ||||
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | alloquar | |||
Sg. 2. Pers. | alloquēris | |||
Sg. 3. Pers. | alloquētur | |||
Pl. 1. Pers. | alloquēmur | |||
Pl. 2. Pers. | alloquēminī | |||
Pl. 3. Pers. | alloquentur | |||
Text | ||||
Perfekt | ||||
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | allocūtus, -a, -um sum | allocūtus, -a, -um sim | ||
Sg. 2. Pers. | allocūtus, -a, -um es | allocūtus, -a, -um sīs | ||
Sg. 3. Pers. | allocūtus, -a, -um est | allocūtus, -a, -um sit | ||
Pl. 1. Pers. | allocūtī, -ae, -a sumus | allocūtī, -ae, -a sīmus | ||
Pl. 2. Pers. | allocūtī, -ae, -a estis | allocūtī, -ae, -a sītis | ||
Pl. 3. Pers. | allocūtī, -ae, -a sunt | allocūtī, -ae, -a sint | ||
Text | ||||
Plusquamperfekt | ||||
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | allocūtus, -a, -um eram | allocūtus, -a, -um essem | ||
Sg. 2. Pers. | allocūtus, -a, -um erās | allocūtus, -a, -um essēs | ||
Sg. 3. Pers. | allocūtus, -a, -um erat | allocūtus, -a, -um esset | ||
Pl. 1. Pers. | allocūtī, -ae, -a erāmus | allocūtī, -ae, -a essēmus | ||
Pl. 2. Pers. | allocūtī, -ae, -a erātis | allocūtī, -ae, -a essētis | ||
Pl. 3. Pers. | allocūtī, -ae, -a erant | allocūtī, -ae, -a essent | ||
Text | ||||
Futur II | ||||
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | allocūtus, -a, -um erō | |||
Sg. 2. Pers. | allocūtus, -a, -um eris | |||
Sg. 3. Pers. | allocūtus, -a, -um erit | |||
Pl. 1. Pers. | allocūtī, -ae, -a erimus | |||
Pl. 2. Pers. | allocūtī, -ae, -a eritis | |||
Pl. 3. Pers. | allocūtī, -ae, -a erunt |