From æra (“honour”) + meiða (“to injure”).
ærumeiða (weak verb, third-person singular past indicative ærumeiddi, supine ærumeitt)
| infinitive (nafnháttur) |
að ærumeiða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
ærumeitt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ærumeiðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég ærumeiði | við ærumeiðum | present (nútíð) |
ég ærumeiði | við ærumeiðum |
| þú ærumeiðir | þið ærumeiðið | þú ærumeiðir | þið ærumeiðið | ||
| hann, hún, það ærumeiðir | þeir, þær, þau ærumeiða | hann, hún, það ærumeiði | þeir, þær, þau ærumeiði | ||
| past (þátíð) |
ég ærumeiddi | við ærumeiddum | past (þátíð) |
ég ærumeiddi | við ærumeiddum |
| þú ærumeiddir | þið ærumeidduð | þú ærumeiddir | þið ærumeidduð | ||
| hann, hún, það ærumeiddi | þeir, þær, þau ærumeiddu | hann, hún, það ærumeiddi | þeir, þær, þau ærumeiddu | ||
| imperative (boðháttur) |
ærumeið (þú) | ærumeiðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| ærumeiddu | ærumeiðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||