Borrowed from Middle Low German edreken; compare Old High German itarucken (“to ruminate”).
ítreka (weak verb, third-person singular past indicative ítrekaði, supine ítrekað)
| infinitive (nafnháttur) |
að ítreka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
ítrekað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ítrekandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég ítreka | við ítrekum | present (nútíð) |
ég ítreki | við ítrekum |
| þú ítrekar | þið ítrekið | þú ítrekir | þið ítrekið | ||
| hann, hún, það ítrekar | þeir, þær, þau ítreka | hann, hún, það ítreki | þeir, þær, þau ítreki | ||
| past (þátíð) |
ég ítrekaði | við ítrekuðum | past (þátíð) |
ég ítrekaði | við ítrekuðum |
| þú ítrekaðir | þið ítrekuðuð | þú ítrekaðir | þið ítrekuðuð | ||
| hann, hún, það ítrekaði | þeir, þær, þau ítrekuðu | hann, hún, það ítrekaði | þeir, þær, þau ítrekuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
ítreka (þú) | ítrekið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| ítrekaðu | ítrekiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að ítrekast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
ítrekast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ítrekandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég ítrekast | við ítrekumst | present (nútíð) |
ég ítrekist | við ítrekumst |
| þú ítrekast | þið ítrekist | þú ítrekist | þið ítrekist | ||
| hann, hún, það ítrekast | þeir, þær, þau ítrekast | hann, hún, það ítrekist | þeir, þær, þau ítrekist | ||
| past (þátíð) |
ég ítrekaðist | við ítrekuðumst | past (þátíð) |
ég ítrekaðist | við ítrekuðumst |
| þú ítrekaðist | þið ítrekuðust | þú ítrekaðist | þið ítrekuðust | ||
| hann, hún, það ítrekaðist | þeir, þær, þau ítrekuðust | hann, hún, það ítrekaðist | þeir, þær, þau ítrekuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
ítrekast (þú) | ítrekist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| ítrekastu | ítrekisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
ítrekaður | ítrekuð | ítrekað | ítrekaðir | ítrekaðar | ítrekuð | |
| accusative (þolfall) |
ítrekaðan | ítrekaða | ítrekað | ítrekaða | ítrekaðar | ítrekuð | |
| dative (þágufall) |
ítrekuðum | ítrekaðri | ítrekuðu | ítrekuðum | ítrekuðum | ítrekuðum | |
| genitive (eignarfall) |
ítrekaðs | ítrekaðrar | ítrekaðs | ítrekaðra | ítrekaðra | ítrekaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
ítrekaði | ítrekaða | ítrekaða | ítrekuðu | ítrekuðu | ítrekuðu | |
| accusative (þolfall) |
ítrekaða | ítrekuðu | ítrekaða | ítrekuðu | ítrekuðu | ítrekuðu | |
| dative (þágufall) |
ítrekaða | ítrekuðu | ítrekaða | ítrekuðu | ítrekuðu | ítrekuðu | |
| genitive (eignarfall) |
ítrekaða | ítrekuðu | ítrekaða | ítrekuðu | ítrekuðu | ítrekuðu | |